The Imaginary Suitcase is terug met een zoetzure plaat: Thy Grace & Wisdom. Het is een moeilijke bevalling geweest, want Laurent Leemans - de man achter The Imaginary Suitcase - had er twee jaar voor nodig. In het verleden bracht hij soms verschillende platen per jaar uit. De nieuwe plaat klinkt opvallend geëngageerd, maar ook de liefde krijgt er een grote plaats op toebedeeld. En zijn filosofische inslag is Laurent Leemans zeker niet kwijt, zoals we konden vaststellen toen we hem om meer uitleg bij zijn nummers vroegen.
1. Love is the most overrated thing in the world
Een Morrissey-titel voor een van mijn oude obsessies. MacCartney schreef dat men een wereld vol van "silly love songs" wilde, maar ik ben daar de man niet voor... Liefde is leuk, maar de manier om het in zogenaamde romantische liederen te beschrijven, lijkt me niet alleen vaak belachelijk, maar vaak dubbelzinnig, zelfs giftig. Vaak wordt vergeten dat gevoelens, hoe oprecht en intens ook, de liefhebber geen eigendomsrechten of voorrechten geven, en in liedjes wordt een gevoel geprijsd dat voor mij meer op het bezit en de wil om de individualiteit van de ander te beheersen, te overwinnen en te vernietigen dan om lief te hebben. Wat mijzelf betreft, vind ik deze definitie heel goed, die zegt dat degene die echt liefheeft, gelukkig is met al het geluk van zijn geliefde, zelfs als hij/zij niet betrokken is bij dit geluk.
2. Plastic
Dit nummer is duidelijk een tirade tegen de groeiende invloed die we vrijwillig geven aan enkele gigantische bedrijven in ons leven, in al zijn aspecten. Laten we geen misverstanden hebben, ik haat Facebook bijvoorbeeld niet. Het is een fantastisch gereedschap, vooral voor onafhankelijke muzikanten. Het internet schafte de controle af van enkele zelfbenoemde bewakers van muziek die op een volkomen willekeurige manier beslisten wie het recht had om muziek te maken en wie niet. Het is een grote stap voorwaarts, maar ik maak me echt zorgen over particuliere bedrijven, die niet aansprakelijk zijn voor iemand, behalve dan hun aandeelhouders (de geldverslaafden) die op deze manier onze eigenaren worden. Laten we ook inzien dat we de sleutels van ons leven uit vrije wil weggeven, zonder verder na te denken, aan organisaties zoals Facebook, Google of anderen, die perfect ondoorzichtig zijn en waarvan je dom moet zijn om te denken dat ze een ander belang dan het hunne in gedachten hebben.
3. Until his work is done
Het gebeurt me nog regelmatig om een nummer "per ongeluk" te componeren ... Dat wil zeggen dat ik een nummer van iemand anders probeer te ontcijferen (in dit geval een lied van Wovenhand), het lukt me niet, ik val, maar deze crash leidt tot iets interessants en gaat een eigen leven leiden. De tekst is een metaforische manier om te spreken over het feit dat het meest effectieve werk vaak het meest discreet is, het minst spectaculair, hetgene dat de aandacht van niemand trekt, maar zonder ooit op te geven, stukje bij beetje, met standvastigheid en nederigheid, wel zijn doel bereikt. Een beetje zoals mijn muziekcarriere, hé?
4. This stony ground
Soms komt er een lied uit het niets, gewapend en gehelmd als Athena. "This Stony Ground" werd gecomponeerd, geschreven, opgenomen, gemixt en gemasterd op een avond in september. Wauw, ik stond mezelf die dag 15 minuten ijdelheid toe!
5. Instrumental
Dit nummer is ontstaan uit een reeks toonaarden. Een puur technische training, alleen voor de flexibiliteit van de vingers, waar een serie akkoorden uitkwam die ik leuk vond, een reeks melodieën die me wegvoerden, en waarschijnlijk een van de liedjes die mij het minste moeite kostte (al was het maar omdat het meteen voor de hand liggend leek, dat het heel goed werkte in instrumentaal en dat woorden overbodig waren, wat de helft van het werk verwijderde). Ik heb wel even geaarzeld over de positie van de capo op de nek.
6. The rest of the world
Ik zal Florence Estragues even voorstellen, de vrouwelijke stem op dit nummer. We ontmoetten elkaar bij een open mic bij GC De Kroon in Koekelberg en ze verbaasde me met "Creep" van Radiohead! Florence is een schattig persoon en een uitstekende zangeres (ze had maar twee opnames nodig om de juiste toon te vinden). Ze treedt vrij regelmatig op - vaak met Pieter Gouvart - en ik raad het aan! Verder is het een lichte en pretentieloze bluette over het magische moment aan het begin van een liefdesverhaal, wanneer we nog niet geconfronteerd zijn met moeilijkheden en we ons in een zachte en wollige droom voelen. Het is een heerlijke sensatie, vooral omdat ons onderbewustzijn heel goed weet dat het niet voor altijd zal duren.
7. I had to run
Een ding viel mij op in de zogenaamde "migrantencrisis": de volledige, absolute en complete afwezigheid van de belangrijkste belanghebbenden in het debat. Misschien heb ik het mis, maar tijdens oudere politieke, sociale of andere crises die ik heb meegemaakt als een relatief geïnformeerde burger, was er in de media, onder specialisten, experts, geautoriseerde kringen en andere geleerde idioten die angstvallig over dingen praten waarvan ze meestal niks weten, toch wat ruimte voor de getuigenissen van mensen die de situatie meemaakten, wat die ook moge zijn. Hier zijn de woorden van de vluchtelingen volledig geconfisqueerd door mensen die beweren namens hen te spreken, zowel door de pro's als door de antis. Ik kan me niet herinneren dat ik één enkele getuigenverklaring van een levende vluchteling over de media in het algemeen heb gezien of gehoord. En dit zowel van degenen die beweren hen te verdedigen als van degenen die hen afwijzen.
8. Promises
Soms weet je niet waarom, maar niets lijkt logisch, verstandig of zingevend te zijn. Soms is de wereld gewoon een ijskoude emmer vol kakkerlakken. Soms raakt het bewijs van absurditeit je als een ram in je mond. Soms gaat het gewoon helemaal fout.
9. Wonderful
Ik heb altijd een echt ingewikkelde relatie met liefde gehad. Een echte liefde / haat relatie (pun totally intended). Ik ben misschien te emotioneel claustrofobisch, maar wat de meeste mensen gelukkig maakt in een relatie lijkt mij ondraaglijk, een gevangenis versierd met zijde, fluweel en zachte muziek, maar toch een gevangenis. En ik zal altijd voor vrijheid kiezen in plaats van troost. Ik heb geen minachting voor mensen die in klassieke liefde leven, maar ik ben er gewoon niet toe in staat en geloof me, ik heb het oprecht geprobeerd. En toen, iets meer dan een jaar geleden, ontmoette ik een geweldige vrouw, een ontembare vrijheid die heel goed begreep dat ik haar nooit zal proberen te temmen. Ik zal me nog lang het hoofd van een wederzijdse vriend herinneren toen hij zei: "let op, XXX is een verschrikkelijk onafhankelijke vrouw" en dat ik antwoordde dat het precies was wat ik had gehoopt! This one goes out to the one I love
10. Wild lady
This one goes out to the one I love as well!!! Ja, het is een seksnummer, want er is niets heerlijkers in de wereld dan vrijen. Vrijen en muziek maken zijn ook activiteiten die veel gemeen hebben: beide hebben betrekking op je spieren EN je ziel, in beide gevallen is het belangrijk om alert te blijven op de gevoelens van het publiek / jouw partner, in beide gevallen, hoe meer je geeft, hoe meer je ontvangt, en nooit voel ik me vrijer, meer afgestemd op mezelf dan wanneer ik muziek of liefde bedrijf. Het belangrijkste verschil is dat er een is die ik nog steeds niet graag in het openbaar wil doen.
The Imaginary Suitcase
Geen opmerkingen:
Een reactie posten