Ground Nero: Het ontspoorde kapitalisme heeft van heel wat mensen luxe-loonslaven gemaakt, bij wie de honger naar luxe niet meer te bevredigen lijkt.

Ground Nero heeft zich op korte tijd kunnen opwerken tot één van de beste Belgische gothic rock groepen. Na hun eerste ep 'Beyond' uit 2016 zijn ze nu terug met een tweede ep die 'Scales' heet, en vier magistrale nummers bevat. Maar waar blijft die volldeige plaat dan? Dark Entries trok zijn stoute schoenen aan en ging het de heren zelf vragen.

Na het heerlijke debuut ‘Beyond’ zijn jullie nu terug met ‘Scales’, alweer een ep. Twee ep’s op een rijtje, is dat niet te veel van het goede?

Na BEYOND zijn we blijven doorwerken, en hadden we vlug al heel wat nieuw materiaal klaarliggen. Maar voor een full album vonden we het nog te vroeg.

Zoals de naam aangeeft is SCALES een soort “afwegingsoefening” bij het verkennen en aftasten van de kwadranten binnen ons genre, de cold/dark wave & gothic rock. Dat hebben we bij BEYOND ook wel gedaan, maar bij SCALES zijn we een heel stuk verder gegaan, zeker op het vlak van de productie. Vandaar dat we ook 4 totaal verschillende nummers hebben gekozen.

Persoonlijk vind ik dat ‘Scales’ erg in het vervolgde ligt van ‘Beyond’, maar ik weet dat jullie hard gewerkt hebben aan de arrangementen en dat er onder meer extra elektronische programmatie in zit. Mag ik zeggen dat jullie eerder in de diepte gewerkt hebben, meer kwaliteit in plaats van kwantiteit?

SCALES is een bewuste keuze, en ze volgt als een logische evolutie op BEYOND, maar ook als tussenstap, of aanloop naar een full album. Inderdaad, in vergelijking met BEYOND zijn de arrangement veel complexer, wat zich ook in de studiotijd vertaald heeft. Die is enorm veel langer geweest dan bij BEYOND. Dat heeft er ook toe geleid dat de songs veel rijker en voller klinken. In die zin hebben we inderdaad meer op de kwaliteit gewerkt, eerder dan op de kwantiteit, en dat zal in de toekomst waarschijnlijk nog verder zo evolueren.

Zullen we even de nummers overlopen? ‘Bannockburn’ refereert naar de slag bij Bannockburn in 1314, een belangrijke overwinning van de Schotten op de Engelsen. Hoe zijn jullie bij dat thema uitgekomen?

Dat is eigenlijk puur toeval. Onze gitarist, Nomad, was met nieuwe klanken aan het experimenteren. Na het beluisteren van die klanken, vonden we dat er bepaalde riffs in zaten, die heel erg op de klank van een doedelzak leken. We hebben hier op verder gewerkt en hebben zo een “Schots” nummer gemaakt, dat door de beat heel erg militaristisch klonk, en dan ben je eigenlijk heel vlug bij de slag van Bannockburn, die vandaag toch weer heel actueel wordt als het gaat om de Schotse onafhankelijkheidsstrijd. Maar het nummer heeft qua inhoud ook een dubbele laag: naast het historische karakter is er ook het verhaal van de “universele soldaat” die uiteindelijk op het slagveld geconfronteerd wordt met zijn individuele situatie, en zijn keuze, die hij al dan niet heeft…

‘Parasites’ is een erg donker nummer. De titel suggereert dat jullie het moeilijk hebben met mensen die ‘parasiteren’. Wat moet ik me daarbij voorstellen?

Ja, ondanks het feit dat sommige van onze songs een autobiografisch gehalte bevatten, heeft ook dit nummer heeft een universeel karakter: iedereen heeft in zijn omgeving wel mensen die profiteren van de goodwill van anderen: op het werk of in de familie, vrienden, buren, of in de politiek, je komt ze altijd weer tegen: mensen die denken dat zij recht hebben op de goedheid van anderen, en die dat zonder enige scrupules misbruiken.

‘Plethora’ is één van die nummers waar jullie duidelijk werk hebben gemaakt hebben van dansbare programmatie. Een bewuste keuze, neem ik aan…

Inderdaad, het nummer is vanuit de beat en de daarbij horende programmatie ontwikkeld. Dat is trouwens ook één van die verschillen met BEYOND: de percussie, en arpeggiator-synths die we op SCALES gebruikt hebben en die de nummers enerzijds meer vibes en kracht, maar anderzijds, en specifiek in dit geval, meer dansbaar maken.

We horen ook een citaat van Churchill in het nummer. Dat maakt me nieuwsgierig naar het thema van het nummer…

Ja, het gaat in feite over de “overvloed (Plethora) van informatie” waarmee we dagelijks geconfronteerd worden, en die ons ook in die zin enorm manipuleert bij de meningsvorming.

In de tijd van Churchill was er de radio - een voor sommigen ook al een TV - als quasi enige massacommunicatie-medium. Het was maar 1 stem die naar de grote massa communiceerde. Vandaag heb je “multi-level” communicatie van iedereen naar iedereen, o.a. via sociale media enzovoort, wat maakt dat het voor mensen vandaag heel erg moeilijk is om een “consequente” mening over iets te ontwikkelen en daarnaar te handelen. In die zin is de tekst van het nummer ook vrij ironisch.

‘Karoshi’ sluit de plaat af. Het is een Japanse term voor het sterven aan te veel werk. Dat lijkt me vandaag geen zuiver Japans verschijnsel meer. Veel mensen gaan ten onder aan hun werk, onder meer door de burn-out-epidemie. Hoe zien jullie dit verder evolueren?

Ja, Karoshi is inderdaad geen exclusief Japans fenomeen meer, maar het Japans is wel de enige taal - voor zover bekend - die hiervoor een specifieke naam heeft. En dat is taalwetenschappelijk heel interessant in die zin dat de taal een afspiegeling van een maatschappij en een cultuur is.

Hoe zien wij dit verder evolueren? Het ontspoorde kapitalisme heeft van heel wat mensen luxe-loonslaven gemaakt, bij wie de honger naar luxe niet meer te bevredigen lijkt. Dit extreme materialisme maakt deze mensen ziek, want hun afhankelijkheid van die luxe is rechtstreeks gekoppeld aan het feit dat ze hun werk niet mogen verliezen en steeds meer moeten kunnen verdienen. Dat bezorgt mensen zoveel stress op het werk, dat ze burn-outs krijgen. Dat zal zo waarschijnlijk nog een tijd verder gaan en erger worden, totdat mensen gaan inzien dat ze heel die troep niet nodig hebben en zich gaan onthechten. Sommige mensen hebben een burn-out nodig om tot inkeer te komen en in te zien, dat al die luxeproducten totaal geen waarde hebben.

Jullie schenken veel aandacht aan de teksten. Waarom worden die niet vrijgegeven?

Inderdaad, er wordt veel aandacht aan de teksten geschonken, en ze worden nu ook vrijgegeven. Bij de eerste vinylversie van BEYOND waren ze er nog niet bij, later bij de CD-versie wel. Toekomstige releases zullen ook de teksten bevatten.

Jullie hadden een afspraak met Gothic Music Records om de ep ook op cd uit te brengen, maar ik begrijp nu dat dit niet meer zo zeker is. Komt er nog een cd-uitgave of blijft het een digitale uitgave?

Dat klopt, we hebben sinds kort een nieuw platenlabel, namelijk het in de scene bekende Duitse “Danse Macabre”, en SCALES zal door hun op CD uitgebracht worden. Dat zal ergens in de komende weken gebeuren.

En ten slotte: wanneer mogen we een volledige plaat van jullie verwachten?

Daar zijn we nu hard mee bezig. Die zal in samenspraak met Danse Macabre ergens in de lente van 2019 ingepland worden, maar een concrete release-datum ligt nog niet vast.

Ground Nero: bandcamp / facebook