Het is het eerste concert van Siouxsie in tien jaar, en ik heb het geluk dat ik erbij ben. Geluk is het juiste woord, want toen ik op vrijdag 3 februari achter mijn computer ging zitten om tickets te bemachtigen, wist ik dat het een dubbeltje op zijn kant zou zijn. En inderdaad, het optreden was in tien minuten uitverkocht. De wereld is aan de rappen, zegt men, en dat heeft me al vaak parten gespeeld. Maar deze keer was ik – ongelooflijk maar waar – sneller dan de rest.
Wat minder snel ging, was het betreden van de zaal. Vertrouwend op de moderne technologie, nam ik niet de moeite om mijn ticket af te drukken of te downloaden. Maar hotmail liet het helemaal afweten, en ik had geen andere optie dan terug naar mijn werk te snellen om het ticket af te drukken. Gelukkig ligt mijn werk op slechts tien minuten van de AB, maar ik zal het Bill Gates niet snel vergeven.
Wie zeker niet in snelheid uitblonk, was Siouxsie zelf. Ik was natuurlijk opgelucht om bij het betreden van de zaal te merken dat ik niets gemist had. De zaal was goed vol en blijkbaar was de dj al uitgespeeld. Uiteindelijk kwam er opnieuw muziek, maar tegen dan hadden we de dame zelf op het podium verwacht, en die liet op zich wachten.
Als Siouxsie uiteindelijk een half uur te laat tevoorschijn komt – op de tonen van een symfonisch kinderliedje – komt alles in een stroomversnelling terecht. Ze vangt aan met ‘Night Shift’ en blijkt bijzonder goed bij stem, een aspect waar voordien veel vrees voor was. Ze gaat gehuld in een lichtblauw kleedje en heeft grijze lokken in haar ongeverfd haar. Het nummer is perfect uitgevoerd, misschien zelfs beter dan het origineel.
Siouxsie spreekt ons meteen in het Frans aan: ‘Bonsoir tout le monde. Helaas ben ik wat later, maar enkele minuten wegen niet op tegen tien jaar. 'On y va!’ Mevrouw kent de taal goed, want had zowaar een Waalse vader en woonde ook jaren in Frankrijk. Als daarna ‘Arabian Nights’ door de luidsprekers schalt, weten we dat het een prachtige avond zal worden. ‘I heard a rumour’ geldt ook voor ons, want er gaan hier geruchten rond. Dat Debbie Harry hier zou zijn. Of dat er een reünie van The Banshees komt.
Met ‘Here Comes That Day’ speelt Siouxsie een nummer uit haar laatste solo-cd uit 2007, nadat ze zowel The Banshees als The Creatures – het meer ritmische en door wereldmuziek geïnspireerde zijproject met haar toenmalige man Budgie – had stopgezet. Er zullen nog twee nummers uit die vrij poppy soloplaat volgen: ‘Loveless’ en ‘Into A Swan’. Van The Creatures krijgen we enkel het debuutnummer ‘But Not Them’ te horen, maar met ‘Kiss Them For Me’ krijgen we wel een nummer waarop ook The Banshees met dance en wereldmuziek experimenteerden.
‘I’ve never done a set with so many singles’, verzekert Siouxsie ons, ‘let us know if you want us to slow down.’ Wat volgt is een vlammende versie van ‘Dear Prudence’, één van de Beatles-covers die de Banshees gemaakt hebben. Want ja, hoewel Siouxsie uit de punk kwam, bleef ze altijd een Beatles-fan. En wat is haar stem en het hele geluid toch goed! Ik sta ver van het podium en kan moeilijk oordelen over het uiterlijk van de dame op 65 jaar, maar ik kan iedereen alvast verzekeren dat ze schoon van ver is.
Siouxsie was als tiener deel van het Bromley Contingent, de punks van het eerste uur die de Sex Pistols volgden. Toen de punkpioniers samen met wat fans uitgenodigd waren in het prime time-programma ‘Today’, zei Siouxsie provocerend dat ze presentator Bill Grundy altijd al had willen ontmoeten. Als Grundy repliceerde dat ze misschien moesten afspreken na de show, begon gitarist Steve Jones hem de huid vol te schelden, met uitdrukkingen die destijds veel te grof waren voor de Britse televisie. Het leidde tot een groot schandaal.
Siouxsie maakte in de vroege punkscene ook furore toen ze met haar eerste optreden een twintig minuten durende versie van het onze vader ten beste gaf, zowaar met de totaal onmuzikale Sid Vicious aan de drums, die later de (pseudo)bassist van de Sex Pistols zou worden, en nog later aan een overdosis zou sterven nadat hij zijn vriendin Nancy vermoord had. Siouxsie schuwde destijds de controverse niet, en trad op in latex pakjes met zichtbare borsten en een armband met hakenkruis, zogenaamd om de bourgeoisie te provoceren.
Maar terug naar het optreden. Na ‘Land’s End’ bewijst Siouxsie ook drie woordjes Nederlands te spreken: dank u wel. ‘Cities In Dust’ krijgt uiteraard het volk aan het dansen. Ook Siouxsie zelf danst hevig mee. Ze is altijd al een uitgesproken persoonlijkheid op het podium geweest, en dat is ze vanavond nog steeds. Sommigen zeggen dat Cure-voorman Robert Smith – die tot twee keer toe gitarist was in The Banshees – van haar geleerd heeft hoe hij zijn podiumpersoonlijkheid moest ontwikkelen, en de man gaf zelf aan dat zijn ervaring in Siouxsies groep hem ook muzikaal heeft beïnvloed.
Op ‘Sin In My Heart’ neemt de dame zelf een gitaar in de hand, en daarna kregen we gewoon een avalanche aan hits uit de begindagen van The Banshees. ‘Christine’, ‘Happy house’ en ‘Spellbound’ volgen elkaar in korte tijd op, en de extase in het publiek scheert navenant hoge toppen. Helaas bleek de groep er dan al genoeg van te hebben. Goed, ze komen terug en spelen nog de experimentele hit ‘Peek-A-Boo’, maar vooral een vlammende versie van het Iggy Pop-nummer ‘The Passenger’ als apotheose.
De groep had maar een klein anderhalf uurtje nodig om het publiek in te palmen. Natuurlijk kunnen we nog een paar nummers opsommen die we graag hadden gehoord, maar we waren zowaar aanwezig op de glorieuze verrijzenis na niet minder dan tien jaar stilte. Alle onheilsberichten over een slechte stem of een set zonder oude hits bleken volledig fout te zijn. Siouxsie bleek op 65 jaar in topvorm te zijn en trakteerde het publiek op een hele resem Banshees-hits.
Dit was een optreden voor een kleine groep uitverkorenen, maar mevrouw begint nu aan een heuse wereldtournee. Wie haar in de AB gemist heeft, kan nog steeds een kaart kopen voor haar optreden op de Lokerse Feesten op maandag 7 augustus, samen met Placebo en The Haunted Youth. Wie nog twijfelde mag met een gerust gemoed reserveren. Het zal goed zijn.
Setlist: Night Shift / Arabian Knights / Here Comes That Day / Kiss Them for Me / Dear Prudence / Face to Face / Loveless / Land's End / Cities in Dust / But Not Them / Sin in My Heart / Christine / Happy House / Into a Swan / Spellbound
Bis: Peek-A-Boo / The Passenger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten