kein bestandteil sein: Gert: Niets meer, niets minder

maandag, december 24, 2018

Gert: Niets meer, niets minder

Bent u vertrouwd met het begrip kleinpunk? Dan is de kans groot dat u Gert, ook bekend als Gert Kleinpunk, al kent. Kleinpunk is een samenvoeging van kleinkunst en punk, en is wat je krijgt als een punker het beu is dat andere muzikanten niet op repetities komen opdagen, zijn gitaar vastneemt en op zijn alleen muziek begint te maken. Gert heeft intussen 5 platen in die stijl gemaakt, en het is tijd voor een nieuwe ep.

Laat me het meteen toegeven: ik ben goed bevriend met Gert en ik heb zelfs meegewerkt aan zijn vorige plaat ‘Ongepast vrolijk’. Dat betekent enerzijds dat ik misschien minder objectief ben - al geloof ik dat ik Gert ook oprecht goed zou vinden indien ik hem niet persoonlijk zou kennen - maar anderzijds dat ik u net iets meer kan vertellen over zijn project dan de eerste de beste.

‘Ongepast vrolijk’ werd - terecht, volgens mij - gezien als een mijlpaal voor Gert. Nog nooit was het geluid zo kleurrijk, nog nooit waren er zoveel mensen betrokken, nog nooit waren er zoveel instrumenten. Veel hiervan is te danken aan Erik Heyns, die de plaat opnam in De Loft in Herent. Erik is gitarist in Wheel Of Smoke en Dorre, zanger-bassist bij Gloed en maakt ook solo nog wat muziek als Etherik.

Maar hij was hier vooral de man die aan de knopjes stond, en hij speelde dan meteen ook bas mee op de meeste nummers. In De Loft huisde destijds ook Yorick Musschoots, zanger bij skagroep Sunny After Moon, en die werd aangesproken om cajon te spelen op een aantal nummers. En zo hebben we meteen de hoofdrolspelers van het vervolg op ‘Ongepast Vrolijk’ voorgesteld.

Erik en Yorick zouden immers een stevige begeleidingsband vormen voor Gert, en er volgden talrijke optredens die ook kwalitatief een grote sprong voorwaarts maakten. Gert kreeg zin om nieuwe nummers te componeren, maar ook om - nu hij toch omringd werd door uitstekende muzikanten - zijn songs wat diverser en melodieuzer te maken.

Het werd een ep: ‘Niets meer, niets minder’, volledig ingeblikt door het triumviraat. Vrees niet, het klinkt niet afgelikt en Gert neemt nog steeds geen blad voor de mond. Want was de wereld in 2016 niet rooskleurig, dan is dat in de tussentijd niet verbeterd. ‘De leugen regeert in ons landje’ is een veelzeggende openingszin. ‘Want we zijn schermverblind, apparaatverslaafd… en met de i-foon stevig in de hand rennen we de afgrond in.’

‘De armoede stijgt’ is een voor de hand liggend vervolg die de somberheid misschien nog wat doet toenemen. Maar het is niet allemaal kommer en kwel. ‘Lang leve het klootjesvolk’ is een lofzang aan de Vlaamse proleet die ‘de wereld doet draaien’ en die desalniettemin ‘genaaid wordt’. ‘Voor een revolutie is het misschien wel wat te vroeg’, zingt Gert, maar ik vermoed dat de tekst nog van voor de gele hesjes dateert.

We geven niet toe aan pessimisme. ‘Klagen is een koud kunstje’, zo start het volgend nummer, ‘als je de wereld wil veranderen begin je beter bij jezelf’. Blablabla begint zelfs met de zin ‘Belgieje is een prachtig land’, maar wel met een veel te makke bevolking die alles slikt. Bijvoorbeeld dat de verouderde kerncentrales maar niet gesloten worden, zo horen we in Kerngezond in een stralend Belgieje.

Op Asociale media hebben we een zijsprong richting reggae, en het is Yorick die de zang op zich mag nemen. Het meest in het oog springend is het nummer Vluchtelingen welkom, een oproep om je hart en je geweten niet te vergeten in een tijd van extreme polarisatie en toenemend racisme. Afsluiten doet Gert door op een vrolijke deun nog eens het overzicht te geven van alles wat in onze maatschappij mis loopt, met de nadruk op de radio die kutmuziek speelt, constant in regelmaat.

9 nieuwe nummers, maar zoals bij Gert nu eenmaal gebruikelijk is, gaan die maar zelden over de twee minuten. Het resultaat is dus nog steeds erg kort. Gert keek dus even in de frigo of er nog overschotjes lagen, en hij vond er onder meer Gewoonweg Absurde Sancties (GAS), een nummer dat ‘Ongepast vrolijk’ net niet gehaald heeft, net zoals Leugens & bedrog dat de politici bezingt die beslissen dat u langer moet werken terwijl ze zelf nog steeds vervroegd en met een flinke premie op pensioen kunnen.

Allemaal erg belerend en sloganesk, zult u zeggen, en u heeft niet helemaal ongelijk. Gert blijft een linkse rakker en zal wellicht vooral scoren bij linkse rakkers. Maar het is toch vooral de bedoeling dat u een eigen mening vormt. Gert is iemand die oproept tot denken, door een aantal belangrijke maatschappelijke problemen onder de aandacht te brengen, die zijn versie van de feiten geeft, zijn stem verheft en zelfs kwaad wordt, maar die zeker niet wil dat u klakkeloos aanneemt wat hij zegt.

Bovenal is ‘Niets meer, niets minder’ een document dat de tijdsgeest perfect vat. U voelt het vast ook. We leven in turbulente tijden. De gele hesjes, stakingen voor meer koopkracht, politieke crisissen, internationale spanningen, migratie, brexit… het zijn allemaal uitingen van een grote onrust. Volgens mij staan we aan de vooravond van grote veranderingen. Welke richting het uit zal gaan is nog onzeker. De toekomst staat open en kan zowel de vorm aannemen van een terugplooi op het eigen volk als van een meer solidaire wereld. Ik weet wat ik verkies, en de cd van Gert sterkt me in die keuze.

Gert Kleinpunk

In januari gaat Gert de boer op met 'Niets meer, niets minder':