Op vrijdag 1 december treed ik voor de eerste keer in maanden op in Het Narrenschip in Leuven (technisch gezien in Wilsele, maar op een honderdtal meters van Leuven aan de vaart). Bedoeling is om nummers voor te stellen die ik wil opnemen op een cd, die dan ergens in 2018 zou verschijnen. Daar zitten verschillende oudere nummers bij, maar ook een paar nieuwe.
De toegang is gratis, al is het niet verboden om een vrije bijdrage te geven. De zaal kost immers ook wat, en er komt nog een andere artiest die van iets verder komt...
The Imaginary Suitcase is het soloproject van Laurent Leemans, een man met wie ik reeds in leuven opgetreden had op 13 november 2015 (het was de dag van de aanslagen in parijs, daarmee dat ik het me zo goed herinner). Laurent was vroeger zanger van Ceili Moss, die Ierse folk speelden, en geniet thans ook succes als zanger van het heropgerichte La vièrge du chancelier Rolin, een experimentele new wave-folk-groep uit de jaren 90. Met The Imaginary Suitcase heeft hij net zijn achtste plaat uitgebracht, met de nadruk op liefde en sociaal engagement. U kunt zijn muziek beluisteren op https://theimaginarysuitcase.bandcamp.com/
Waar: het Narrenschip, Kolonel Begaultlaan 9B, 3012 Leuven
Myanmar is momenteel in het wereldnieuws door de exodus van Rohingya-moslims naar Bangladesh. Maar wat u misschien niet weet is dat het land ook een kleine en uiterst actieve punkscene heeft. Eén van de groepen is The Rebel Riot Band, en deze idealisten spreken zich graag uit over de situatie in hun land.
The Rebel Riot Band is een punkgroep uit Myanmar. Hoe is het om een punker te zijn in jullie land?
De punkscene is rond 1995 gestart in ons land, denk ik. Een groep BMX fietsers zijn dan punkers geworden. Eén van de mensen uit deze groep was een schipper, en ging overzee voor zijn werk. Hij kocht een punkmagazine met een interview van de Sex Pistols en bracht dat mee. Toen de groep het interview gelezen had werd hij omgevormd van een BMX-groep naar een groep punkers… Zodus waren de Sex Pistols de eerste punkgroep in Myanmar.
Hoe levendig is de scene? Is het een grote scene?
Het is niet echt een grote scene. Ik denk dat je het kunt vergelijken met de punkscene in Europa rond 1980. Het is zich nog steeds aan het ontwikkelen. We hebben meer groepen nodig, meer zines, meer activiteiten, en zo voort.
Jullie zijn ook al verschillende keren in Indonesië gaan spelen. Een paar jaar terug kwam de Indonesische punkscene in het wereldnieuws omdat punks in Atjeh naar heropvoedingskampen werden gestuurd door de islamitische autoriteiten. Hoe is de situatie voor punks in Indonesië nu?
Die moslimoverheden zijn daar echt heel slecht. Ik heb heel veel respect voor de punks in Indonesië. Ze vechten een zware strijd voor vrijheid. Ik denk dat er tegenwoordig niet veel punks meer zijn in Atjeh. Indonesië kent veel verschillende regio’s met verschillende religieuze regels. In sommige regio’s zoals Atjeh zijn de regels heel streng, maar in andere regio’s is dat minder het geval.
Jullie hebben een heel idealistische levensstijl. Elke week organiseren jullie voedselbedelingen voor de daklozen in Rangoon, en jullie geven ook kunstlessen in scholen. Is dit een belangrijk aspect van de punk levensstijl voor jullie? Hoe slagen jullie erin om dit financieel draagbaar te houden?
Ja, bro. Dit is heel belangrijk voor ons. We klagen veel en zingen liederen over het systeem. Maar klagen is gemakkelijk, en het is beter om te doen wat we kunnen in onze omgeving. Daarom doen we deze dingen. We kunnen de wereld niet veranderen. We kunnen zelfs niet ons eigen land veranderen. Maar we kunnen zoveel mogelijk onszelf en onze omgeving veranderen. Het maakt niet uit of het kleine of grote dingen zijn. Doe het gewoon! Verander wat je kan. We hebben inderdaad een collectief bedrijf in Rangoon. Uit dat bedrijf zetten we geld opzij voor voedselbedelingen. We krijgen ook geld van vrienden uit andere landen en gebruiken af en toe crowdfunding.
Myanmar is momenteel in het wereldnieuws omwille van de exodus van Rohingya uit de Rakhine-regio. Jullie hebben onlangs een statement gemaakt dat de Rohingya niet de enige slachtoffers zijn in de regio en dat er andere vluchtelingen zijn die ook onze aandacht verdienen. Kan je daar meer over vertellen?
Juist, bro. Er zijn aan beide zijden vluchtelingen. De militaire leiders en China willen grote economische projecten opzetten in Rakhine. Dus willen ze daar mensen weg. Niet enkel de Rohingya, maar ook andere bevolkingsgroepen. Daarom wordt er dus gevochten. Ze gebruiken haat en racisme, maken mensen bang, enzovoort. Bij de Rohingya zijn er dan een aantal mensen die willen terugvechten tegen het leger. Ze hebben hun eigen leger opgericht: ARSA. Ze vechten tegen het leger en ander Rakhine-bewoners. In het nieuws komt dan: ‘terroristische aanval in Rakhine, een hoop onschuldige Rakhine mensen werden gedood, we moeten terugvechten…’ Het leger gebruikt dit. Lokale bewoners in Rakhine zijn kwaad en steunen het leger. Maar de soldaten doden niet enkel mensen van ARSA, ze vermoorden ook onschuldige Rohingyas. Dit geldt ook voor ARSA, die eveneens veel onschuldige slachtoffers maken. Het zijn beiden vervloekte moordenaars. Het is een hoop shit, bro. Het gaat heel slecht.
Een paar jaar geleden namen jullie een duidelijk standpunt in tegenover de discriminatie van moslims in Myanmar, waarbij jullie ook gezegd hebben dat boeddhistische organisaties als 969 ‘fascisten’ waren. Wie zijn deze organisaties en waarom zijn ze gevaarlijk?
969 heeft zijn naam intussen veranderd naar MaBaTha. Zij zijn pionnen van de militairen. Ze dansen naar de pijpen van de militairen. Ze verkondigen haat en racisme tussen boeddhisten en moslims. Ze zijn zeer gevaarlijk, want ons land is één van de sterke boeddhistische landen in de wereld. Veel mensen geloven alles wat boeddhistische monniken zeggen. Ze denken niet na of het juist of fout is. Ze geloven gewoon alles. 969 misbruikt dit zwakke punt bij de mensen. Het is verschrikkelijk. Maar wij proberen de mensen hun geesten te openen waar we kunnen, vooral bij de jonge mensen rondom ons…
Myanmar zit in een transitie van een militair regime naar democratie. Voelen jullie politieke verandering? Hoe denken jullie over deze evolutie?
Er is helaas weinig kans op democratie, bro. Mensen hebben hier geen echte vrijheid. De enige grote verandering is het economische systeem. Grote bedrijven uit het buitenland komen naar hier en proberen overal winst uit te halen. We kunnen niet vrij leven. We hebben bijvoorbeeld een wet die ’66 statement’ heet. Hiermee kan je gearresteerd worden als je negatieve dingen zegt over de regering of de monniken.
Hebben jullie het gevoel dat jullie punk levensstijl een impact heeft op andere mensen? Inspireert het mensen om een beter leven te leiden?
Ja, bro. dat voel ik. Vooral bij de jongere generatie. Ik denk dat we mensen inspireren om een goed leven te leiden.
Amenra is terug, en deze keer niet met hun akoestische muziek, maar met het vertrouwde pletwalsgeluid dat de groep internationaal succes heeft verzekerd. Amenra neemt de draad gewoon terug op, en de nieuwe cd heet toepasselijk 'Mass VI' (het vervolg op Mass I tot V, voor wie de discografie van de groep niet kent). De plaat komt uit op het Neurot-label van geestesgenoten Neurosis, hetgeen de groep op het voorplan zal brengen in de VS, en dat op 20 oktober 2017. 'Children Of The Eye' is de eerste single, en Amenra heeft er - naar goede gewoonte - een visueel prachtige video bij laten maken door Wim Reygaert, met sculpturen van Isabelle De Vos. Zanger Colin H. Van Eeckhout liet het volgende los over de clip: 'Het idee was om de strijd te visualiseren die we allemaal uitvechten met onzichtbare vijanden in het leven, zoals depressie, rouw, ziekte...'
