Elfjes, feeën, peperkoekenhuisjes en andere sprookjesachtige taferelen,
dat is wat in je opkomt bij het beluisteren van Trobar de Morte. En dat
voor een groep die door het leven gaat onder de naam ‘troubadour van de
dood’.
Ik werd Trobar de Morte voor het eerst gewaar op de vorige editie van
het WGT in Leipzig, waar ze in de stadsschouwburg een indrukwekkend
optreden gaven. Blijkbaar was de Spaanse groep al voor de derde keer in
Leipzig uitgenodigd, en niet onterecht want volgens de meeste aanwezigen
was het één van de beste optredens van het festival. Lange haren,
prachtige gewaden, mooie sieraden en tiara’s. Zachte, dromerige en
akoestische muziek. De stem van zangeres Lady Morte... Referenties als
Dead Can Dance of Prikosnovenie dringen zich op. Of naar Faun, met wie
Trobar de Morte in de herfst op tournee gaat door Duitsland
Trobar de Morte werd in 1999 opgericht als het soloproject van Lady
Morte. Aanvankelijk speelde ze haar neo-klassieke muziek enkel met
synths en keyboards, maar ze wist al snel muzikanten te verzamelen om
haar te ondersteunen. In 2004 brengt ze haar eerste ep uit: Nocturnal
Dance of the Dragonfly. Dit wordt in 2005 gevolgd door de cd Fairydust,
waarmee de groep voor het eerst internationaal aandacht krijgt.
Sindsdien bracht Trobar de Morte nog twee cd’s uit: Reverie in 2006 en
Legends of Blood and Light in 2008.
Blijkbaar moet Lady Morte gedacht hebben dat ze volledig komaf moesten
maken met de synths en elektronische effecten, die overvloedig aanwezig
waren op haar eerdere producties. Deze cd is – zoals de titel al had
verraden – volledig akoestisch. Lady Morte wordt omringd door Fernando
Cascales op folkgitaar en bouzouki, Armand op bas en percussie, Marta
Ponce op viool en vooral José Luis Frias op fluiten en doedelzakken.
We krijgen 13 nummers van een buitengewone schoonheid. Het gros van de
cd bestaat uit nieuwe opnames van oudere liedjes, zodat je deze cd ook
als een soort ‘best of’ kan beschouwen, of liever: een ‘unplugged’. Lady
Morte zingt afwisselend in het Spaans en het Engels. Middeleeuwse en
Keltische invloeden zitten er vingerdik op, net als de verwijzingen naar
sprookjes, natuur of mythologische figuren.
Of om het in één woord samen te vatten, dat ik al heel deze recensie probeer te vermijden: feeëriek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten