De veroordeling van twee leden van de Russische feministische punkgroep Pussy Riot tot twee jaar werkkamp is in beroep bevestigd. Een derde lid werd voorwaardelijk vrijgelaten. Alledrie gaan ze wellicht in beroep tegen hun veroordeling voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.
In eerste aanleg werden de drie schuldig verklaard aan ‘hooliganisme gemotiveerd door religieuze haat’ omwille van de veelbesproken opvoering van een punkgebed in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou. De debatten gingen ook vandaag over de mogelijke schade die de gelovige klagers hebben geleden onder het optreden van 30 tot 40 seconden (waarvan we de videomontage hieronder nogmaals weergeven, zonder de intentie om iemand te kwetsen).
De zaak rond Pussy Riot reikt veel verder dan het lot van de drie meisjes. Het staat symbool voor verschillende pijnpunten in de Russische samenleving: de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht, de scheiding tussen kerk en staat, de behandeling van de oppositie… Poetin is erin geslaagd om Rusland na de woelige jaren '90-politiek te stabiliseren en economisch vooruit te brengen. Daarom geniet hij nog steeds een enorme populariteit.
De kritiek uit de oppositie is dat Poetin in zijn drang naar stabiliteit steeds meer individuele vrijheden opofferde. Poetins beleid was er deels op gericht om naast de communistische partij een tweede stabiele partij te vestigen: Verenigd Rusland. Vanuit die inspanningen is er de excessieve controle op de media ontstaan en een harde aanpak van oppositieleden. Later kwam hier ook de wens bij om een sterkere en eengemaakte Russische ideologie te scheppen, waarin nationalisme en religie een belangrijke rol spelen.
Misschien geloven de meisjes van Pussy Riot echt dat ze met hun acties de revolutie in Rusland zullen ontketenen. Zo ver zal het niet komen, maar de verdeeldheid in de Russische samenleving is tastbaar. Zelfs Poetin en Medvedev deden contradictorische uitspraken naar aanleiding van de zaak, al ligt dat misschien aan een soort profilering waarbij het tandem verschillende doelgroepen tegelijkertijd wil aanspreken.
Medvedev, die de meer liberale kant van de Russische overheid moet vertegenwoordigen, stelde dat de meisjes al zwaar genoeg gestraft zijn. Poetin, die het kiesvee moet aanspreken dat graag een ijzeren hand wil, zei al een paar dagen vóór het proces dat de meisjes gekregen hadden wat ze verdienden. Dit alles kwestie van de indruk van een sterk gepolitiseerd gerecht in Rusland nog wat kracht bij te zetten.
Het vonnis in beroep lijkt beiden wel een beetje gelijk te geven. Uiteraard moesten de rechters beklemtonen dat de aanwezige gelovigen bij de opvoering van het punkgebed zware schade opgelopen hebben. Maar voor Samoutsevitch werd de straf voorwaardelijk omdat ze geen kans kreeg om aan het punkgebed deel te nemen. Tegen de tijd dat ze haar gitaar uitgepakt had werd ze tegengehouden door de veiligheidsdiensten in de kathedraal. De klagers argumenteerden weliswaar dat het loutere feit dat ze willens was om deel te nemen aan de actie voldoende reden was om haar te veroordelen.
Internationaal kreeg pussy Riot een nominatie voor de Sacharovprijs voor de vrijheid van denken, een prijs die jaarlijks uitgereikt wordt door het Europees Parlement, en kregen ze de door Yoko Ono uitgereikte LennonOno Grant for Peace (samen met Christopher Hitchens, niet bepaald een vredelievend man maar wel een vooraanstaand voorvechter van het recht op blasfemie). Pussy Riot krijgt ook de steun van de Birmaanse oppositieleidster Aung San Suu Kyi en van Amnesty International, dat hen als gewetensgevangenen beschouwt.
In eerste aanleg werden de drie schuldig verklaard aan ‘hooliganisme gemotiveerd door religieuze haat’ omwille van de veelbesproken opvoering van een punkgebed in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou. De debatten gingen ook vandaag over de mogelijke schade die de gelovige klagers hebben geleden onder het optreden van 30 tot 40 seconden (waarvan we de videomontage hieronder nogmaals weergeven, zonder de intentie om iemand te kwetsen).
De zaak rond Pussy Riot reikt veel verder dan het lot van de drie meisjes. Het staat symbool voor verschillende pijnpunten in de Russische samenleving: de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht, de scheiding tussen kerk en staat, de behandeling van de oppositie… Poetin is erin geslaagd om Rusland na de woelige jaren '90-politiek te stabiliseren en economisch vooruit te brengen. Daarom geniet hij nog steeds een enorme populariteit.
De kritiek uit de oppositie is dat Poetin in zijn drang naar stabiliteit steeds meer individuele vrijheden opofferde. Poetins beleid was er deels op gericht om naast de communistische partij een tweede stabiele partij te vestigen: Verenigd Rusland. Vanuit die inspanningen is er de excessieve controle op de media ontstaan en een harde aanpak van oppositieleden. Later kwam hier ook de wens bij om een sterkere en eengemaakte Russische ideologie te scheppen, waarin nationalisme en religie een belangrijke rol spelen.
Misschien geloven de meisjes van Pussy Riot echt dat ze met hun acties de revolutie in Rusland zullen ontketenen. Zo ver zal het niet komen, maar de verdeeldheid in de Russische samenleving is tastbaar. Zelfs Poetin en Medvedev deden contradictorische uitspraken naar aanleiding van de zaak, al ligt dat misschien aan een soort profilering waarbij het tandem verschillende doelgroepen tegelijkertijd wil aanspreken.
Medvedev, die de meer liberale kant van de Russische overheid moet vertegenwoordigen, stelde dat de meisjes al zwaar genoeg gestraft zijn. Poetin, die het kiesvee moet aanspreken dat graag een ijzeren hand wil, zei al een paar dagen vóór het proces dat de meisjes gekregen hadden wat ze verdienden. Dit alles kwestie van de indruk van een sterk gepolitiseerd gerecht in Rusland nog wat kracht bij te zetten.
Het vonnis in beroep lijkt beiden wel een beetje gelijk te geven. Uiteraard moesten de rechters beklemtonen dat de aanwezige gelovigen bij de opvoering van het punkgebed zware schade opgelopen hebben. Maar voor Samoutsevitch werd de straf voorwaardelijk omdat ze geen kans kreeg om aan het punkgebed deel te nemen. Tegen de tijd dat ze haar gitaar uitgepakt had werd ze tegengehouden door de veiligheidsdiensten in de kathedraal. De klagers argumenteerden weliswaar dat het loutere feit dat ze willens was om deel te nemen aan de actie voldoende reden was om haar te veroordelen.
Internationaal kreeg pussy Riot een nominatie voor de Sacharovprijs voor de vrijheid van denken, een prijs die jaarlijks uitgereikt wordt door het Europees Parlement, en kregen ze de door Yoko Ono uitgereikte LennonOno Grant for Peace (samen met Christopher Hitchens, niet bepaald een vredelievend man maar wel een vooraanstaand voorvechter van het recht op blasfemie). Pussy Riot krijgt ook de steun van de Birmaanse oppositieleidster Aung San Suu Kyi en van Amnesty International, dat hen als gewetensgevangenen beschouwt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten