Alles begon met De Alheimer Code, een sociaal-artistiek project rond dementie in verschillende Vlaamse steden. Ook Kampenhout nam in 2017 deel. Er werd een tentoonstelling en veiling georganiseerd in woonzorgcentrum Molensteen, een rusthuis van de ocmw van Kampenhout, in samenwerking met de cultuurdienst van de gemeente.
Eén van de mensen die alles in goede banen leidde was Olivier Soil, animator in het woonzorgcentrum, en laat dat iemand zijn die ook wel eens een gitaar vastpakt en een nummer schrijft. Hij schreef een nummer met de titel van de tentoonstelling: ‘Ik weet dat ik vergeet’. Dat nummer werd naar de dienst cultuur gestuurd, en Olivier kreeg een merkwaardig antwoord van diensthoofd Gerry Croon: een voorstel om blazersarrangementen toe te voegen.
Na van zijn verbazing bekomen te zijn ging het project door. Gerry Croon stond aan het hoofd van het blazersensemble Crooniek, dat het nummer mee inspeelde in de studio. Iedereen was erg tevreden over het resultaat en het nummer kreeg zelfs wat positieve aandacht in de media. Gesterkt door deze positieve ervaring besloot men op het elan verder te gaan en een volledige plaat op te nemen volgens hetzelfde concept. Een jaar later staat ook die er onder de naam ‘Demonen en Dromen’.
Het is een Nederlandstalige popplaat die – volgens de mensen aan wie ik het liet horen – wat aan Mama’s jasje doet denken. Ik heb me dan toch eens verdiept in deze voor mij wat obscure groep, en de gelijkenis slaat vooral op de stem van Olivier, maar toch ook op de composities. Die zijn knap en veelzijdig, met snelle en tragere nummer. Maar het zijn vooral de arrangementen die ervoor zorgen dat ‘Demonen en Dromen’ in Dark Entries besproken wordt. Want Gerry Croon is ook onze collega-redacteur met een voorliefde voor breed georkestreerde metal.
Mogelijk staan teksten over ‘jezelf aanvaarden’ en ‘alles komt wel goed’ wat in de weg om volop door het zwarte publiek omarmd te worden, maar weet dat de teksten wel degelijk goed bedacht zijn en een zekere diepgang vertonen. Teleurstelling in vriendschap en liefde, ambities die niet kunnen ingelost worden, maatschappelijke vervreemding, toenemende polarisatie en onverdraagzaamheid… ze krijgen allemaal een plaats in de thema’s die Olivier behandelt.
Mijn favorieten zijn het reeds vermeldde ‘Ik weet dat ik vergeet’, het getormenteerde ‘Wil en krijg’ (de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik lijd), ‘Blijf bij mij’ (met prachtige walsarrangementen) en het zuiver akoestische ‘Voor verandering’ (het meest geëngageerde nummer op de plaat). Maar fundamenteel staat er geen zwak nummer op de plaat. En voor de doorwinterde gothicers: er sliep ook een vleugje Lacrimosa en Sopor Aeternus in de plaat, dankzij de arrangementen van Gerry. Het resultaat zullen we evenwel enkel aan de liefhebbers van Nederlandstalige pop aanbevelen, want dat is de categorie waaronder deze plaat valt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten