Ludovic Dhenry is een bezig bijtje. Zonet heeft hij de vijfde cd van zijn neoklassiek project Exponentia uitebracht. De eerste in vier jaar, maar dat ligt ook aan het feit dat hij tussendoor nog een electroproject heeft met Zauber, en ambiant industrial maakt als Résonance Magnétique. Wij vonden het tijd om alles nog eens op een rijtje te zetten...
We hebben erg genoten van de laatste plaat van Exponentia: ‘Du wirst sein’. Het is de eerste plaat in vier jaar, en het is een ep met slechts vijf nummers. Waarom zo weinig na zo veel tijd?
Dat heeft te maken met dat ik aan andere muzikale projecten gewerkt heb. In die periode heb ik een plaat gemaakt met Zauber, en nog een andere als Résonance Magnétique. Voor ik aan mijn elfde plaat begon, had ik zin om met een ander formaat te werken. Een album is op een bepaalde manier gestructureerd. Het ep-formaat houdt in dat je deze structuur anders moet herdenken. Het is gecondenseerder. Ik heb deze structuur gedacht met twee instrumentele nummers, als om te ‘openen’ en te ‘sluiten’, en deze 'haakjes' bevatten drie erg kalme en melancholische nummers. Een volledige plaat van Exponentia is gepland voor het einde van het jaar.
Is er een overkoepelende thematiek op ‘Du wirst sein’?
Mijn teksten zijn altijd korte en sombere verhalen die zich afspelen in een imaginaire wereld, Fantasy. In deze wereld kan men allerlei creaturen tegenkomen: engelen, vampieren, heksen, draken… Het is een magische wereld. Bomen bloeden, doden herrijzen soms… Ik hou van fantasy en van romans, films en videogames. Met Exponentia breng ik dit deel van mezelf in mijn muziek. Als ik muziek componeer heb ik steeds deze fantasiewereld in mijn geest.
Het thema van deze ep is de dood en het verdriet dat ermee gepaard gaat. Dit wordt onderstreept door de trage en kalme muziek op de plaat, met een vleugje toorn op het laatste nummer ‘Le navire des âmes’, dat in mijn fantasie de reis van de doden naar een andere wereld uitdrukt, als een glimpje hoop voor een eventueel weerzien. Met dit nummer vertrekken de zielen en neemt de plaat een eind.
De gitaren die zo prominent aanwezig waren op ‘Abend’ zijn verdwenen. Waarom?
Wat de instrumentatie betreft is Exponentia, door zijn muziekstijl, niet gebonden door een strikte regel, zoals andere muziekstijlen waar de gitaar bijvoorbeeld onontbeerlijk is, zoals in de rock. Ik kan dus een breed gamma aan instrumenten gebruiken en die veranderen naargelang de platen. Ik denk veel aan synthesizers voor de toekomst, maar ook aan gitaren… Wat wel centraal is, en dus niet zal veranderen, zijn de instrumenten uit de klassieke muziek.
Laat het ons even over je andere projecten hebben. Zauber heeft een prachtige plaat uitgebracht in 2017: ‘Weg der Seelen’. Zauber was je allereerste project. Waarom heb je daar zo aan vastgehouden?
Bedankt voor het compliment. Ik heb altijd veel van electro-goth gehouden, met groepen als Seelenkrank, Die Form, Ghosting en nog anderen. Ik heb soms zin om dit soort nummers te maken, die niet zouden werken op een plaat van Exponentia. Dan componeer ik voor Zauber.
Ik vind ook dat et geluid van Zauber meer symfonisch geworden is tegenover de begindagen. Is dat de invloed van Exponentia op je electroproject?
Ik geloof van wel. Men voelt zo iets wel aan als men het beluistert, in de manier waarop zaken gebracht worden, in de arrangementen… Klassieke muziek is erg belangrijk voor me geworden. Iedereen evolueert en ik denk dat dit onontkoombaar ook voelbaar moet zijn bij Zauber.
In 2019 bracht je ‘Sign’ van Résonance Magnétique’ uit. Wat is je motivatie om deze zuiver instrumentele elektronische muziek te maken?
Ik heb de nood ervaren om atmosferen te creëren, stemmingen, voor een muziek die men als achtergrond beluistert. Liederen met symfonische arrangementen, zang of strofes hadden deze ambient atmosfeer niet kunnen treffen, deze aanwezigheid in je huis die zich innestelt naargelang de nummers elkaar opvolgen.
Op zowel ‘Sign’ als op zijn voorganger ‘Revoke’ heb ik een echte evolutie doorheen de plaat waargenomen, alsof je ons van de ene sfeer naar de andere wou doen reizen terwijl we naar de plaat aan het luisteren zijn. Was dit vooraf bepaald?
Ja en nee. Of beter gezegd: niet voor ‘Revoke’ en wel voor ‘Sign’. Bij ‘Revoke’ was het niet met voorbedachten rade, maar werd het onontkoombaar naarmate ik vorderde met de demos. Ik wou een industrieel ritmische plaat maken die heel somber was maar ook sfeervol. Opdat alles zich op natuurlijke wijze zou opvolgen, werden de geluiden en de gevoelde atmosferen geschapen alsof er een eenheid van de nummers was, wat de eenheid van de plaat ten goede is gekomen. Op het einde werd de volgorde zo gedacht opdat de opvolging van ritmische of meer atmosferische nummers coherent zou zijn. Voor ‘Sign’ had mijn voorbije ervaring ervoor gezorgd dat alles wel op voorhand doordacht zou zijn.
Sommige van je platen komen op cd uit, anderen enkel digitaal. Wat is je beleid als het op formaten aankomt?
In een ideale wereld zouden al mijn platen op cd uitkomen. Helaas leven we in een wereld waarin de platenmarkt niet meer is wat het vroeger was. Vandaag is het voor mij niet meer mogelijk om alles op cd uit te geven.
In een recent interview vertelde je dat je vroeger vaak in België uitging. Ik geloof dat het ten tijde van The Steeple in Waregem was, een zaal die helaas al jaren verdwenen is. Welke herinneringen heb je aan deze mythische plek?
Ja, het was ten tijde van The Steeple in Waregem. Wat ik kan zeggen over deze mythische plaats is dat ze voor mij de beste gothfuiven waren! Het was als een tweede thuis, men voelde zich daar goed. Ik geloof dat de herinneringen aan die fuiven te horen zijn in mijn muziek, aangezien de sfeer die er heerste en de groepen die er werden gespeeld me ontegensprekelijk beïnvloed hebben.
Destijds schreef ik demos, maar had ik nog nooit een plaat uitgegeven. Ik herinner me dat de demo van Zauber – ‘Euphoria’ – er regelmatig te horen was. Het was voor mij een grote voldoening om mijn nummer te horen onder de cultgroepen waar ik zoveel van hou.
Volgens hetzelfde interview zou je als een kluizenaar leven en enkel je muziek componeren. Hoe doe je dat? Ik kan me niet inbeelden dat je kan leven van je muziek?
Inderdaad, ik leef niet van mijn muziek, want zonder verdeler is het verdomd moeilijk om je te laten kennen in de hedendaagse gothscene. Ik wil wat dat betreft trouwens Dark Entries hartelijk bedanken, een webzine die al jaren de gothic scene bespreekt en die interesse toont in mijn projecten sinds het prille begin.
Ik leef samen met een persoon die me mijn passie voor gothic muziek laat beleven en we stellen ons tevreden met erg bescheiden middelen. Ik beleef geen plezier aan buiten komen, in de zogenaamde ‘echte wereld’. Ik zou er het gevoel hebben om mijn tijd te verliezen, het zou een dwang zijn. Ik heb weinig contact met andere mensen. Dat ligt niet in mijn natuur. Ik voel me er niet goed bij. Mijn grootste voldoening in het leven is om in mijn home studio te zitten en muziek te schrijven. En zelfs al word ik niet erkend, ik zal altijd blijven componeren. Ik kan dit creatieve proces niet tegenhouden. Ik moet het uit mij laten komen.
Wat zijn jouw projecten voor de toekomst?
Ik ga me nu exclusief op Exponentia toeleggen, al zal ik de atmosferen uit mijn andere projecten integreren, soms in de vorm van sfeervolle klankvelden op sommige stukken, of misschien in de vorm van electroremixen. Het schrijven aan de volgende plaat is nog maar net begonnen, we zien wel waar het mij zal brengen.
Is er een kans dat we je ooit nog live zien spelen met één van je projecten?
Neen, ik denk het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten