Red Zebra bestaat helaas al een paar jaar niet meer. Hun muziek werd intussen steeds schaarser bij de platenboer. Maar dankzij de nieuwe verzamelaar - The Beauties of the Beast, bij Starman Records - kun je de grootste hits uit de beginperiode opnieuw in huis halen aan een schappelijke prijs. Intussen tourt voormalige zanger Peter Slabbynck met EX-RZ, een groep waarmee hij veel nummers van Red Zebra herneemt, maar ook nieuw werk mee maakt. Een cd is in de maak. Genoeg elementen om Slabbynck eens aan zijn oren te trekken.
Dag Peter. De nieuwe Red Zebra-verzamelaar ‘The Beauties of the Beast’ - met werk dat jullie tussen 1980 en 1983 uitgaven - verkoopt erg goed. Niet dat het me erg verwondert, want jullie klassiekers waren al lang niet meer verkrijgbaar op cd. Hoe komt het dat het zo lang heeft geduurd om deze nummers weer uit te brengen?
Tja, eigenlijk moet je dat niet aan mij vragen want ik vroeg het mij ook af. Tijdens de 35 optredens van de Living Room Marathon van EX-RZ vorig jaar, werd er vaak gevraagd of het oudere werk van Red Zebra nog op cd verkrijgbaar was. Daarop heb Starman Records gecontacteerd en die zagen dat wel zitten. Verder heb ik mij er niet te veel mee gemoeid, maar uiteraard ben ik bijzonder blij met deze nieuwe verzamel-cd.
Mogen we even recapituleren? Het startschot voor Red Zebra werd blijkbaar reeds in 1978 gegeven. Hoe vonden vier zestienjarige punkenthousiastelingen elkaar uitgerekend in Brugge?
In 1978 sijpelde de punk eindelijk helemaal door tot hier. Het was immers een tijdperk zonder Studio Brussel, zonder MTV, zonder internet. Vandaar de vertraging. We kenden elkaar van de scouts en we hadden een leiding die met muziek bezig was. Eén van hen zou later onze drummer worden. Dat Brugge zo’n bloeiende punkscène had, was wellicht een reactie op het conservatisme ter plekke.
De inspiratie voor de naam Red Zebra kwam blijkbaar van de Rode Brigades. Kan je daar wat meer over vertellen?
Daar kan ik niet op antwoorden want volgens de advocaat van de vroegere gitarist heb ik de naam niet bedacht. Vreemd dat die man dat allemaal zo goed weet. Misschien eens aan hem vragen? (Een wenk naar de oorsprong van de naam vind je in dit eerder interview met Red Zebra, xk)
Jullie namen in 1980 deel aan Humos Rock Rally. Jullie geraakten zelfs tot in de finale, maar je verklaarde toen dat je blij was dat jullie niet bij de winnaars hoorden. Waarom dan deelnemen?
De finale bereiken was op zich al een enorme overwinning. Ik denk dat we samen met de Brassers de minst ervaren groep waren. Winnen was dan ook onmogelijk. Maar iedereen had ons opgemerkt en omdat we niet in de top drie eindigden, lag er ook geen druk op ons. Winnen is fijn maar niet altijd een geschenk want plots word je heel anders bekeken.
Jullie maakten een fenomenale start met ‘I Can’t Live In A Living Room’, dat nochtans slechts als B-zijde van jullie eerste single bedoeld was. Hoe snel hadden jullie het enorm potentieel van dat nummer - dat nog steeds in alle tijdloze honderds blijft verschijnen - begrepen?
Niet snel vrees ik, het was gewoon één van de nummers maar tijdens de Rock Rally hadden we er wel goede reacties op gekregen. Het is voor mij ook een beetje een raadsel waarom we ‘Innocent People’ als A-kant kozen. Gelukkig waren er deejays als Gust De Coster die het plaatje ook omdraaiden. Een fenomenale start zou ik het dus niet noemen, eerder een gerateerde start die toch nog goed kwam.
In 1981 kwam ‘Bastogne’ uit, dat een hoogtepunt was uit jullie carrière. De ep werd integraal opgenomen op ‘The Beauties Of The Beast’. Tegen dan hadden jullie de evolutie van punk naar cold wave volbracht. Hoe kijk je terug op deze tijd?
Als een bijzonder leuke tijd maar eerlijk gezegd beleef ik momenteel met EX-RZ even veel plezier aan muziek maken als toen. Dat we met Red Zebra evolueerden van punk naar new wave was nogal logisch. Hoe beter je leert spelen, hoe meer je je van pure punk verwijdert. Maar mijn lyrics vind ik wel nog steeds punk.
Een jaar later kwam ‘Maquis’ uit. De plaat werd gemengd onthaald, al stonden er wel prima nummers op als ‘Polar Club’ en ‘The Beauty Of The Beast’. Bijna alles wat jullie van 1980 tot 1983 opgenomen hebben prijkt op de cd, behalve een viertal nummers van ‘Maquis’. Hoe komt dat?
‘Maquis’ roept bij mij gemengde gevoelens op. Er staan een paar zeer goeie nummers op, maar ook een paar mindere. Het is veel minder een eenheid dan ‘Bastogne’. We waren aan het zoeken en een beetje de weg kwijt. Vergeet ook niet dat toenmalige bassist Chery Derycke een belangrijke bijdrage leverde aan ‘Bastogne’. Hij was er niet meer bij op ‘Maquis’.
Je laatste wapenfeit in de eerste levensfase van Red Zebra was ‘Always’ uit 1984. Niet lang erna hield jij het voor bekeken. De rest van de groep ging nog even door met Patrick Provoost als zanger, tot ook zij in 1986 besloten er de brui aan te geven. Waarom geraakte de groep zo snel opgebrand?
Er zijn veel groepen uit die tijd die het nog minder lang vol gehouden hebben dus dat valt wel mee. Ik was op een bepaald moment uitgezongen en wou nieuwe wegen bewandelen. Andere muziek maken, andere teksten schrijven. Kort daarop heb ik dan The Boy Wonders opgericht. Na een lange omzwerving ben ik nu met EX-RZ terug bij het begin, de new wave.
Er volgden heel wat reünies, en zelfs nieuw werk. Humo schreef ooit dat jullie ‘qua definitieve allerlaatste afscheidsoptredens zelfs The Ramones naar de kroon staken.’ Het laatste - wellicht allerdefinitiefste - afscheidsoptreden dateert intussen van 2013, al hadden de andere leden van Red Zebra je reeds in 2010 verlaten. Sinds 2014 is er dan EX-RZ, een groep waarmee je oude Red Zebra-klassiekers speelt en nieuw werk componeert. Wist je van geen ophouden?
Waarom moet ik ophouden? Ik amuseer mij nog steeds op een podium en aan nieuwe onderwerpen om over te zingen geen gebrek. Maar wees gerust, ik ben niet verslaafd aan het podium. Ik kan gerust een hele tijd zonder optredens. Eén van de leukere zaken nu is dat ik ook regelmatig in het buitenland optreed met EX-RZ. Vorige maand speelden we nog in Italië en Duitsland. En intussen werken we rustig verder aan ‘Future retard’, onze eerste full cd.
EX-RZ heeft alvast gescoord met het nummer ‘Bankers Will Never Be Beggars’, een nummer dat sinds zijn verschijnen twee jaar geleden enkel maar actueler geworden is. Haal je nog steeds je inspiratie uit de verontwaardiging over de politieke actualiteit?
Ik heb een boekje vol met nieuwe titels en er komen er alsmaar bij. De actualiteit blijft mij inderdaad inspireren. Ik wil best wel over de liefde zingen maar het gaat mij niet zo goed af. Ik ben liever ‘an angry old man’. Het is wel fijn, al die positieve reacties te zien op ‘Bankers Will Never Be Beggars’. Het is een echte meezinger aan het worden. Vooral in Duitsland komen mensen mij zeggen dat ze mijn teksten appreciëren.
In zekere zin blijf je wel de punk en wave van de oude stempel verdedigen. Met The Rotten Pistols en New Dark Age heb je toch twee groepen die zich toeleggen op het spelen van nummers van respectievelijk The Sex Pistols en The Sound…
Oude stempel? Die benaming snap ik niet. Een beetje respect graag! Dit zijn hoogtepunten van punk en new wave en dat wil ik laten horen. Punk is aan zijn veertigste verjaardag toe maar bij ons gaat dat geruisloos voorbij. Daar wou ik iets aan doen met The Rotten Pistols. En met New Dark Age wil The Sound eren. Nog te weinig mensen weten hoe fenomenaal hun eerste platen waren.
Lees onze oudere interviews met Red Zebra op Dark Entries hier (2009) en hier (2010)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten