35 jaar Bauhaus moeten we zonder Bauhaus vieren. De groep viel onherroepelijk uiteen na de opnames van hun laatste cd ‘Go Away White’. En dus besloot Peter Murphy om de verjaardag maar op zijn eentje te celebreren. Ik ben benieuwd wat de andere leden ervan vinden. Het zou me niet verbazen dat ze er hetzelfde van denken als wat New Order dacht van Peter Hook toen hij met Joy Division-covers begon te toeren. Maar het heeft wel het voordeel dat je de groepsleden niet al vechtend over het podium zal zien rollen, zoals haast het geval was op het Bauhaus-optreden op de Lokerse feesten in 2006. Hoe dan ook, op zo’n verjaardag kon Dark Entries onmogelijk afwezig blijven. De AB was goed gevuld, en dat op een maandagavond, om de Gothfather aan het werk te zien.
Ik had misschien liever gezien dat Peter Murphy de hele avond zou vullen, maar de AB had toch verkozen om een voorprogramma uit te nodigen. Met Kiss The Anus Of A Black Cat hadden ze het niet beter kunnen treffen. Nummers als ‘Define π’ of ‘Let Things Drift’ klinken als een hoogst noodzakelijke aanvulling op Pornography, met zware synths en spaarzame gitaren. Het gros van de nummers komt van hun laatste cd ‘Weltuntergangsstimmung’, die eigenlijk een breuk vormde met hun door Current 93 en Sixteen Horsepower beïnvloedde eerder werk. De stem van Stef Heeren klinkt onheilspellend en ondanks mijn oorspronkelijke bezwaren had dit optreden gerust langer mogen duren.
In de pauze voor het aantreden van Peter Murphy mocht het publiek exclusief kennis maken met een paar nummers uit ‘Lion’, de nieuwe cd waar Murphy momenteel aan werkt en die in de herfst moet uitkomen. Een leuk initiatief, natuurlijk niet volledig gespeend van commerciële belangen. Ik ben evenwel niet overdonderd door de nieuwe nummers. Het klinkt te poppy en glad naar mijn smaak, zoals ook verschillende andere solo-cd’s van Murphy. Maar we zullen nog even wachten alvorens een definitief oordeel te vellen.
Dan wordt alles donker. Als het licht terug schemert staan de muzikanten op het podium en weerklinken de eerste noten van ‘King Volcano’, onmiddelijk gevolgd door ‘Kingdom Come’. Dit is wel een zonderlinge keuze. Twee nummers met folkgitaar. Twee nummers van de plaat die Bauhaus voor de eerste keer uit elkaar zag gaan. Tijdens de opnames van ‘Burning From The Inside’ uit 1983 was Murphy zwaar ziek en droeg hij minder bij dan op de vorige platen. Op een aantal nummers werd de zang zelfs overgenomen door David J en Daniel Ash.
Dan maken we een spong naar 1980 en het debuut ‘In The Flat Field’, een plaat die NME ooit beschreef als ‘negen nummers onbenullig gekreun en geransel ontdaan van ook maar het meest vluchtig vleugje belang’, een mooie beschrijving die evenwel niet strookt met de erkenning die de plaat zou krijgen als een mijlpaal in de gothic. Tijdens nummers als ‘Double Dare’ en ‘God In An Alcove’ valt evenwel op dat Murphy niet zo goed bij stem is vanavond. En als hij wild in het rond begint te springen doet hij me een beetje aan bompa punk denken.
Gelukkig is ‘Silent Hedges’ een onverwoestbaar nummer. Zo zijn we bij ‘The Sky’s Gone Out’ uit 1982 toegekomen, naar mijn bescheiden mening de beste Bauhaus-plaat ooit. ‘Self-confidence bleeds from a thousand wounds. Faults of civilisation, burning the private paradise of dreams.’ Ronduit geniaal.
‘Too Much 21st Century’ is dan weer afkomstig van de plaat die die Bauhaus voor de tweede keer uit elkaar zag gaan: ‘Go Away White’ uit 2008. Deze plaat volgde op de erg succesvolle reünietournee uit 2006. Toch moet het door gebeurtenissen in de studio een klein wonder heten dat de plaat er kwam. De uitgave ging gepaard met de belofte om nooit meer samen te spelen, ook niet om de cd te promoten. Tot ieders verassing bracht Bauhaus een erg experimentele cd uit die helemaal niet aansloot bij het eerder werk van de groep. Een plaat de best zijn goede momenten heeft, maar dit nummer hoort daar wat mij betreft niet echt bij.
Na een omweg richting ‘Mask’ uit 1981 - ‘Kick In The eye’ - speelt Murphy ook zijn solonummer ‘A Strange Kind Of Love’, waarbij hij op het slot al een paar zinnen uit ‘Bela Lugosi’s Dead’ neuriet, een introductie op het nummer dat volgt: de eerste single van Bauhaus die over de negen minuten duurde en verwees naar de de legendarische incarnatie van Dracula uit het interbellum. Het valt opnieuw op dat Murphys stem het wat laat afweten, hij die anders tot behoorlijke vocale prestaties in staat is.
De tijd van de grote hits is aangebroken: ‘The Passion Of Lovers’, ‘She’s In Parties’... Zelfs ‘Stigmata Martyr’ komt aan bod. Ietwat verrassend aangezien Murphy tijdens de reunietournee van Bauhaus om religieuze redenen - Murphy heeft zich na de split bekeerd tot het soefisme, een mystieke stroming binnen de islam - weigerde te spelen. Even speel ik met de gedachte dat ik naar een oude man zit te kijken die al zijn idealen verloochend heeft, en hier enkel staat om zijn portemonnee te vullen.
Na ‘Dark Entries’ - een nummer waar we om één of andere reden bijzonder aan gehecht zijn - zet Murphy met de Dead Can Dance-cover ‘Severance’ een punt achter het optreden. Of toch niet, hij komt nog twee keer terug om te bewijzen dat zijn stem echt niet meewil. Van zijn solonummer ‘Cool Cool Breeze’ maakt hij zelfs een fenomenaal zootje. Tijdens het nummer becommentarieert hij zelf dat het veel te hoog is voor hem. Wat dan met ‘Ziggy Stardust’? Wel, dit nummer mocht gewoon niet ontbreken op deze avond, en Murphy ontwijkt vakkundig de hoogste noten. Ook de tweede bisronde met ‘Hollow Hills’ mocht er zijn. Dit was geen superoptreden en kon zeker niet tippen aan het reunieoptreden dat Bauhaus in 2006 in dezelfde zaal gaf, maar toch zijn we blij om deze invloedrijke man - en meer nog: deze invloedrijke muziek - nog eens live gehoord te hebben.
Setlist:
Kiss The Anus Of A Black Cat: Define π / Let Things Drift / My Word As Gospel / Drone For Conan / Shake Off Your Dreams / Ruins
Peter Murphy: King Volcano / Kingdom Come / Double Dare / In The Flat Field / God In An Alcove / Boys / Silent Hedges / Too Much 21st Century / Kick In The Eye / A Strange Kind Of Love / Bela Lugosi’s Dead / The Passion Of Lovers / She’s In Parties / Stigmata Martyr / Dark Entries / Severance
Bis 1: All We Ever Wanted / Subway / Cool Cool Breeze / Ziggy Stardust
Bis 2: Hollow Hills / Spirit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten