The Imaginary Suitcase is in feite geen groep. Het is het soloproject
van Laurent Leemans, die daarnaast ook zanger-gitarist is van de
flamboyante folkgroep Ceili Moss. Met zijn soloproject laat hij al zijn
demonen los in een soort apocalyptische folk. We horen er referenties in
gaande van Woven Hand, Nick Cave, The Jesus and Mary Chain tot Echo
& The Bunnymen, The Smiths, & Also The Trees en David Bowie.
Maar bovenal zijn we onder de indruk van de diepgang en de teksten die
The Imaginary Suitcase ten toon spreidt. En dus vroegen we Laurent om
een woordje uitleg bij zijn inspiratie en zijn teksten voor zijn laatste
cd ‘Driftwood’. We kregen prompt antwoord,..
1. Driftwood
Het nomadische leven, door keuze of verplichting, is een vaak
terugkerende thema in folk en aanverwante stijlen, van "Wandering star"
tot "the wild rover", Johnny Cash's "the folksinger" (waarvan de cover
mijn allereerste ontmoeting met de klank van Nick Cave was), Ewan
MacColl's "the Manchester rambler" of "the moving on song", en noem maar
tientallen anderen op. Soms gaat het over de terugkeer van de verloren
zoon, soms om het verheerlijken van het nomadische leven, soms om een
portret van het lot van de nomaden die altijd met wantrouwen worden
verwelkomd en met opluchting worden weggewuifd wanneer ze vertrekken.
"Driftwood" is mijn bijdrage aan die eindeloze reeks. Ik ben een beetje
een huismus, maar ik probeerde me in de schoenen van een kerel te
plaatsen die als een wolk leefde en het geweldig vond om elke dag een
ander leven te testen, om ergens te verankeren. De intro riff vond ik
toen ik een oude nummer van de Noorse groep Bel Canto probeerde te
spelen. Ik liep vast, maar vond het resultaat wel interessant. Zo zijn
wel een degelijk aantal van mijn nummers geboren...
2. Bring on the dancing horses
Dit nummer van Echo & the Bunnymen heeft mijn leven veranderd. Echt
waar. Veel muzikanten hebben zo'n tienerverhaal van leven zonder
prikkeling tot op de dag dat ze The Beatles, The Velvet, The Doors, The
Sex Pistols of wie dan ook hoorden en plots beseften dat er een wereld
vol geluid bestond. Woede en geluiden die je op weg kunnen brengen over
het hele spectrum van denkbare emoties en zelfs over degene waarvan je
niet wist dat ze bestonden. Mijn weg naar Damascus gebeurde dankzij
"Bring on the dancing horses". Ik zal dat moment nooit vergeten, het
gevoel dat de zwaartekracht afgeschaft was, het KO staande. Dit nummer
en een paar anderen uit mijn inwijdingsjaren geven me na al die jaren
nog kippenvel. Zolang het zo blijft, denk ik graag dat ik nog niet oud
ben.
3. Second to none
Kwaad is een thema dat me fascineert. Niet zozeer de tirannen, de grote
geesten zoals Heidegger die in gruwel schommelen, de seriemoordenaars
of de criminele meesterbreinen. Ik ben geïnteresseerd in wat gebeurd in
de geest van de kleine mens die vrijwillig kiest om actief medeplichtig
aan gruwel te worden. Bijvoorbeeld: tijdens de Tweede Wereldoorlog was
het bijna onmogelijk voor een jonge Duitse man om aan het leger te
ontsnappen. Zelfs de Neurenberg processen hebben dat erkend, en bijna
geen enkele leider van de Wehrmacht werd veroordeeld. Van de Weerstand
deel uitmaken was zo een ongelooflijk gevaarlijke job dat heel weinig de
moed konden opbrengen, en dat is begrijpelijk. Maar niemand was
verplicht om tot de SS toe te treden, niemand was verplicht om brieven
te schrijven om weerstanders of joden aan te geven, niemand was
verplicht om exterminatiekampbewaker te worden. Toch zijn er duizenden
mensen in Duitsland - maar ook in alle bezette landen - die deze keuze
hebben gemaakt, zonder zelfs de hoop op een financiële winst. Het is
schrijnend, maar er zijn heel wat mensen die graag pijn toebrengen.
Kwaad is plezierig, en het is toch opmerkelijk dat het eender welke hond
met een hoed die ruzie wil opstarten zo ongelooflijk makkelijk
discipelen vindt.
4. Half of myself
Mijn beste poging om een "silly love song" te schrijven. Er is me
verschillende keer gezegd - of in blogs en artikels geschreven - dat
bijna al mijn nummers over romantische relaties gingen die zuur draaien
en dat men daar niet per se daarmee een hele album lang mee
geconfronteerd wilde worden. Ik ontving dit een beetje als een klap,
want wat ik probeer is precies om teksten te schrijven die op
verschillende niveaus geïnterpreteerd kunnen worden en het blijkt dat ik
er niet in geslaagd ben. Dus wilde ik een positief liefdeslied
schrijven. Toen ik de akkoorden vond deden ze me aan "Just like honey"
van The Jesus & Mary Chain denken, en in plaats van het te proberen
te verbergen, heb ik beslist om de gelijkenis totaal aan te nemen. JAMC
is een van mijn favoriete groepen. Toen ik voor het eerst de video van
"April skies" zag, dacht ik dat het technisch niet mogelijk was om ZO
cool te zijn.
5. Like rain
Dit nummer heb ik kort na de dood van Nelson Mandela geschreven. Het is
geen loflied. (Wie ben ik om over Mandela te praten? Ik besta zelfs
niet…). Maar ik wilde het gevoel uiten dat als iemand die je echt
bewondert en die je inspiratie gaf sterft, de mensheid berooft wordt van
de laatste Man, dat de wereld nu een koude en vuile riool wordt waarin
kakkerlakken kronkelen die doen alsof ze leeuwen zijn. Ik durf er niet
aan te denken wat ik zal voelen als Morrissey of Patti Smith sterft.
6. Ashes to ashes
Ik had het over de schok die de Bunnymen me gaven en hoe het mijn leven
van kop op staart zette, maar ietwat vroeger had David Bowie de muren
van mijn zekerheden al goed gebarsten. Ik ben in een familie van
muziekliefhebbers geboren, maar waar ze harde rock en pop verachtten.
Voornamelijk mijn vader, die alleen maar klassieke muziek en Franse
chanson aanvaardbaar vond. Voor hem was de Italiaanse 19e eeuw opera de
hoogste vorm van kunst ooit, terwijl Bowie of Mick Jagger dumptrucks
beledigingen veroorzaakten. Enkel The Beatles kregen van hem een beetje
genade. Je hoeft geen twee keer te raden hoe stormachtig vader-zoon
gesprekken konden zijn...
7. Holy water
Op dit nummer gebruik ik mijn autoharp, een Amerikaans instrument dat
Centraal-Europese oorsprongen heeft, vrij populair in Appalachian folk
muziek. Het is echt makkelijk bespeelbaar en geeft een prachtige klank
die geen reverb nodig heeft. De tekst gaat over een shemale minnaar die
langs een rivier wandelt en aan zijn verloren geliefde denkt. Maar er is
iets verkeerd. Wat is er precies gebeurd? Wordt vervolgd...
8. Before I knocked
Een gedicht van Dylan Thomas. Heeeeel lang geleden las ik dat Bob
Zimmerman zijn naam naar Dylan veranderde ter ere van die Welshe
dichter. Ik moest er natuurlijk meer over weten en dus heb ik een volume
"collected poems" gekocht. Ik zal geen literatuuranalyse beginnen, maar
je kan kortweg zeggen dat Dylan Thomas een zak pijn en kwelling was, al
vermeed hij de val van sentimenteel zelfvoldaanheid. Dit gedicht gaat
over de twijfels en angsten die Christus moet hebben gevoeld. Tenminste,
zo heb ik het geïnterpreteerd.
9. A plausible lie
Een lichtvoetig sputum in het gezicht van onze consumptiemaatschappij.
We worden dagelijks gevoed met stront, iedereen weet het, maar toch zijn
we geschokt als je openlijk zegt dat je het niet lekker vindt. Ja, er
is bijna niks in de wereld van 2014 dat ik waardevol vind. Tenminste
niks van wat ons als kostbaar en benijdenswaardig door de
propaganda-Abteilung van de 1% voorgesteld wordt. Ik heb mijn twijfels
over altermondialisme, ecologie en progressivisme. Behalve van Amnesty
International ben ik geen lid van een NGO en ik zie mezelf niet als een
activist, want vaak is het maar een pretentieuze kudde tegen een andere.
Maar ik probeer simpelweg om slimme keuzes te maken in mijn dagelijks
leven. En ik ben er zeker van dat als iedereen alleen maar hetgeen
makkelijk haalbaar is zou doen om de wereld te verbeteren, het al een
ongelooflijk groot verschil zou maken. Maar luiheid, ijdelheid en
mediocriteit zijn altijd sterker...
10. Three sisters
Een beetje hetzelfde thema, maar in een meer apocalyptische kleding. Ik
ben er bijna zeker van dat het goede op het einde triomfeert, maar niet
vooraleer het kwaad bijna alles heeft vernield. Ik verwacht
bijvoorbeeld dat de mensheid olie tot het allerlaatste druppel zal
pompen en verbruiken, ook al weet iedereen dat de Aarde in een
snelkookpan verandert. Maar de combinatie van de hebzucht van enkelen en
de lafheid van bijna alle andere zal ervoor zorgen dat het niet anders
gaat. Ik herinner me niet meer wie het heeft gezegd, maar ik heb ooit
gelezen dat "goede ideeën aan de macht komen nadat men alle slechte
ideeën grondig heeft geprobeerd".
11. Full moon lullaby
Er is een moment van de dag dat ik bijzonder zalig vind: het moment
wanneer je naar bed gaat en voor een minuutje of zo ben je noch wakker,
noch in slaap. Na een album dat (hopelijk) een rollercoaster van
diepgaande emoties is, wilde ik op een zachtere noot afscheid nemen.
Officiële website
Geen opmerkingen:
Een reactie posten