Met deze pracht-cd begeeft Hekate zich in één klap bij de
belangrijkste groepen in de neofolk. En één van de meest volgroeide acts
ook, want op deze cd vind je een grote variatie van alles wat het genre
te bieden heeft: van folk tot neoklassiek, van striemende percussie tot
elektronische klanktapijten.
Hekate trok mijn aandacht omdat ze ooit een plaat uitbrachten met
nummers uit de Duitse revolutie van 1848: ‘Hambach 1848’. Helaas ging
dat ook gepaard met een paar foute verdenkingen aan het adres van de
groep. Nu ken ik dit repertoire ook in de uitvoeringen van uitgesproken
linkse folkartiesten als Zupfgeigenhanzel, Dieter Süverkrüp of Walter
Mossmann, en mijn mening is dat deze nummers meer een uitgesproken
democratische geest uitstralen dan enige drang naar totalitarisme. (Deze
liederen voeden eerder de interpretatie dat de mislukking van de
democratische revolutie van 1848 de deur heeft opengezet voor een Duitse
eenmaking onder aanvoering van het autoritaire Pruisen, het leger dat
destijds ook een land had.)
U hebt begrepen dat een groep die dergelijke onderwerpen aansnijdt
mijn interesse wekt. En op deze cd vind ik nog veel meer dat mijn
interesse wekt. De cd zit vol literaire citaten: Lord Byron, Anaïs Nin,
Joseph von Eichendorff... En ze citeren liever Kant dan Nietsche, wat
voor een neofolk-groep ook verfrissend is. Ze doen het bovendien in
verschillende talen. Op deze cd hoor je Duits, Engels en Frans en
Latijn.
Muzikaal is het eveneens erg veelzijdig. Uiteraard krijgen we gitaar,
zwevende synths, percussie en afwisselende zang van Axel Menz en
Suzanne Grosche. Maar Hekate heeft zijn best gedaan om nog een tikkeltje
meer te doen: koorgezang, orkestraties, oosterse en middeleeuwse
instrumenten. Zo is ‘Die dunkle Wolke’ een prachtige herwerking van een
traditioneel middeleeuws lied. Het titelnummer is een heel erg mooie
ballade. ‘Per Aspera ad Astra’ is vernoemd naar het schilderij van Karl
Wilhelm Diefenbach dat de cover siert. En op afsluiter ‘House of God’
kan je de invloeden van Dead Can Dance gewoon niet ontlopen.
Kortom, met Die Welt Der Dunklen Gärten heeft Hekate een klassewerk
afgeleverd, hun beste werk ooit. Twintig jaar doorzetten heeft
onmiskenbaar zijn vruchten afgeleverd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten