Toen de Frans-Russische schrijver en diplomaat Romain Gary besloot om een einde aan zijn leven te maken droeg hij een rood kleed, opdat de mensen die zijn lijk zouden vinden zo min mogelijk zouden afgeschrikt worden door de bloedplekken die de kogel door zijn hoofd veroorzaakt had. In een afscheidsnota schreef hij dat zijn zelfmoord niets te maken had met de wanhoopsdaad van zijn ex-vrouw Jean Seberg - de tragische actrice en zwarte rechtenactiviste - 14 maanden eerder. Ooit had hij aan een journalist verklaard dat ouder worden een verschrikkelijk iets moest zijn, ‘maar aangezien ik in het onvermogen ben om ouder te worden heb ik een pakt gemaakt met die man daarboven, ken je hem? Ik heb een pakt gemaakt waarin staat dat ik nooit oud zal worden.’
‘The Red Robe’ - het titelnummer van de nieuwe cd van Baby Fire - is geïnspireerd op het einde van Romain Gary. En zo zit de hele cd vol getormenteerde teksten over gruwel, pijn en dood. Deze teksten snijden werkelijk door je heen, en sleuren wat er nog van jou heel blijft mee in de meest pikzwarte duisternis. Opmerkelijk zijn de vele dieren - wolven, honden, slangen, katten en andere monsters - die de personages op de cd kwellen. En dan het licht… dat verbrandt. En uitdooft.
Je weet meteen waarom deze groep haar muziek omschrijft als ‘haunted rock’. Baby Fire is oorspronkelijk opgevat als een vrouwengroep. Diabolita - ook bekend als Dominique Van Cappellen-Waldock, zangeres van Keiki, Von Stroheim en In Heaven - had Baby Fire in 2010 opgericht als een soloproject, maar kon niet weerstaan aan de verleiding om drumster Cha (uit Lady Fucked Up en Lem) in het project op te nemen. Samen nemen ze in 2011 het debuut ‘No Fear’ op. Het nieuwe ‘The Red Robe’ zal echter het laatste wapenfeit van Cha zijn in de groep. De overtuigde feministe Diabolita heeft zich er weer mee moeten verzoenen om een man te betrekken. Maar ze had slechter kunnen vallen dan bij Alinovsky, een man die de drumstokjes nog gehanteerd heeft in Tuxedomoon, Digital Dance en The Durutti Column.
Diabolita en Cha maken samen erg minimalistische muziek. Ik ben nooit zo’n grote fan geweest van de ‘less is more’-filosofie - ik heb het altijd meer gehad voor de ‘less is a bore’-repliek van Robert Venturi - maar ik moet toegeven dat het in dit geval wel werkt.
Er komt dan ook regelmatig ‘more’ aan te pas, want het skelet van gitaar en drums wordt vaak aangekleed met theremin, orgel, achtergrondzang, de viool van Seesayle of de gitaar van Raphaël Rastelli (Diabolitas kompaan in Keiki). Tony Barber, ooit nog bassist van The Buzzcocks, heeft bovendien absoluut fantastisch werk verricht als producer.
Maar de meest opmerkelijke bijdrages zijn die van Eve Libertine (Victory) en Penny Rimbaud (The Lit Light), twee leden van de legendarische anarchopunkgroep Crass. Libertine en Rimbaud wonen nog steeds in de ‘Dial House’, een soort commune waar iedereen welkom is om te verblijven, te debatteren, acties op te zetten en… om muziek te maken. Want sinds een paar jaar bezit de Dial House ook een eigen studio, en daar werd deze 'The Red Robe' opgenomen. Libertine zakte zelfs naar België af voor de twee voorstellingsoptredens van de nieuwe cd.
Kunnen we dan stellen dat Baby Fire iets in zich heeft van Crass? Ja en neen. Baby Fire speelt geen monotoon gedreun maar gevarieerde, kwetsbare en hypnotiserende muziek. Ze voeren geen ideologische kruisvaart maar zijn gericht op het introspectief ondervragen van het individu met zijn twijfels en zijn angsten. Wel delen ze de DIY-ethiek en de nood om het uit te schreeuwen in een zielloos conformistische maatschappij. De twijfel of het iets zal uithalen krijg je er bij Baby Fire zomaar bij.
dead is dead when all is said and done
and all had been said
and all had been done
Baby Fire
Een glimp van het opnameproces in de Dial House (muziek: At The Very Heart Of The Darkening Of The Light)
Video voor The Wolf
The Wolf by BABY FIRE from Lady Diabolita on Vimeo.
Dark Ages, een nummer uit het debuut 'No Fear', live met Eve Libertine van Crass
Baby Fire + Eve Libertine @ Kinky Star from Lady Diabolita on Vimeo.
Lees ons interview uit 2011 met de groep!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten