kein bestandteil sein: Psychogeneration: De maatschappij is één grote Frankenstein geworden die met de regelmaat van de klok zijn monsters uitspuwt en veroordeelt.

maandag, februari 17, 2014

Psychogeneration: De maatschappij is één grote Frankenstein geworden die met de regelmaat van de klok zijn monsters uitspuwt en veroordeelt.

Psychogeneration is voor mij de revelatie van de afgelopen tijd. Ik voel me zelfs wat schuldig dat ik nooit eerder van deze groep gehoord had. Het was toen we op zoek gingen naar een passende groep om samen met Doganov te spelen op de Dark Entries Night van 14 maart dat dj Wildhoney suggereerde om deze groep te vragen. Na een paar luisterbeurten op internet was ik meteen verkocht. Psychogeneration speelt een mix van gothic rock en metal, en werkt overigens volgens een heel ambitieus concept. Maar we laten het de heren zelf vertellen...

Eigenlijk bestaat Psychogeneration al sinds 2005, al zijn jullie sindsdien erg geëvolueerd. Hoe is de groep ontstaan en welke grote veranderingen hebben jullie ondergaan?

Stefaan: De groep in zijn huidige vorm is herrezen uit de as van een voormalig metalcore project onder dezelfde naam. Het project was in de toenmalige bezetting geen lang leven beschoren, al na het eerste optreden vielen leden weg. Toenmalige drummer en drijfveer achter de band Jansy wou allesbehalve bij de pakken blijven zitten en vatte de zoektocht naar nieuwe leden aan. Algauw werden als gitaristen mijn neef Filip (Pure Kult, The Dead Poets, Amentia) en ikzelf (Pure Kult, Amentia, Ersatz) gevonden en de toon voor een nieuwe frisse wind in de band was gezet. Qua genre werd snel duidelijk dat onder de nieuwe bezetting metalcore niet juist aanvoelde en door de inbreng van de nieuwe leden evolueerde de muziek meer in de richting van wave, gothic-rock en symfonische metal. Voor Jansy werd het ook duidelijk dat hij zich meer op zijn plaats zou voelen als frontman en zanger. Hij kwam ook met de idee de nieuwe formatie aan te kleden met een concept, opgebouwd uit een achterliggend verhaal over het onrustwekkend stijgend aantal gevallen van psychopathie. Met deze wijzigingen was de nieuwe Psychogeneration geboren. Gaandeweg waren we ook op de uitkijk naar een bassist en een drummer en na wat zoekwerk viel ons oog op Roger (Mortifer, Decision) en Bram (Aphrodisia, Morrighan's Cry).

De naam van de groep verwijst naar psychopaten, een concept dat centraal staat in jullie muziek. Op wikipedia lees ik bij psychopatie: ‘De term psychopathie werd eerst vervangen door 'antisociale reactie' en nu wordt te allen tijde als officiële diagnose de antisociale persoonlijkheidsstoornis geconstateerd.’

Vanuit welke optiek benaderen jullie het onderwerp?

Stefaan: In feite is de onderliggende moraal in ons conceptverhaal dat we, in plaats van psychopaten onmiddellijk te gaan veroordelen, eerder moeten leren begrijpen waar het in de levensloop van dergelijke gevallen kan zijn misgelopen. Dit doen we aan de hand van een fictief personage, Jonatan Brofist (oftewel Natan), dat we gecreëerd hebben in de loop van ons 1^ste dubbel album. Song per song beschrijven we de onmiskenbare tragedies die Natan ‘triggeren’, bij hem een 2^de persoonlijkheid ontwikkelen en hem zo uiteindelijk leiden in een leven van psychopathie. In ons verhaal gaat het dus niet zozeer om het seriemoorden zelf. Het is veeleer een zoektocht naar hoe iemand in een patroon van psychopathie kan sukkelen door wat hij mentaal te verduren krijgt.

Jullie hebben zich geïnspireerd op de verhalen van een aantal bekende psychopaten. Wie waren ze en waarom waren hun verhalen bezielend?

Stefaan: Al in een vroege fase werd duidelijk dat we allen een gezamenlijke interesse deelden in de sfeer die heerst in bijvoorbeeld Alfred Hitchcock's film PSYCHO. Deze heeft er zeker al tot bijgedragen ons verder te verdiepen in dit onderwerp. Ook liep in die tijd het wereldschokkend proces van onze Belgische Marc Dutroux, welke ongetwijfeld ook wel heeft bijgedragen tot het tot stand komen van ons verhaal.

Jansy: Het verhaal was al afgewerkt en de eerste songs waren al geschreven toen een groot deel van ons "fictief" verhaal plots realiteit werd: pedopaters, psychopaten (zoals Kim De Gelder), gezinsdrama's, ... al deze elementen kwamen in sneltempo in het nieuws. Het leek eerder alsof zij door ons verhaal waren geïnspireerd, terwijl deze toen nog niet gepubliceerd was. Wat ons vooral fascineert is de vraag: “hoe wordt men een psychopaat ? Is het erfelijk ? Is het een opsomming van factoren ? Kan een gezond, normaal persoon door meerdere tegenslagen in zijn leven plots de grip verliezen en "ondenkbare daden" plegen ? En wat zou er nodig zijn om jou zover te krijgen ? Iedereen heeft zijn grens, zijn limiet ... dus zijn wij dan allemaal potentiële psychopaten ? Potentiële "tijdbommen" om het zo te zeggen…” Als je de krant leest, blijkbaar wel ! En moeten wij hen dan verontwaardigd en met een afkeurende blik bekijken en afschrijven als monsters ? Dit terwijl wij misschien zelf medeverantwoordelijk zijn voor hun creatie. De maatschappij is één grote Frankenstein geworden die met de regelmaat van de klok zijn monsters uitspuwt en veroordeelt. Maar om te antwoorden op je vraag welke bekende psychopaten ons inspireren, kunnen we wel al meegeven dat we in ons derde dubbel-album teruggaan in de tijd en er een hele resem bekende psychopaten aan te pas zullen komen. Dit van Bundy tot Manson maar ook historische figuren zoals Vlad III van Walachije die later naam en faam kreeg door Bram Stoker's roman "Dracula". De geschiedenis staat vol met psychopaten en moordenaars die in vele gevallen meer naambekendheid genieten dan wereldverbeteraars. Ook dat geeft ons stof tot nadenken. Door dit alles te verwerken in onze teksten geven we sfeer aan onze nummers.

Als ik het goed begrepen heb willen jullie 10 cd’s uitbrengen die een groot geheel vormen en waarin verschillende verhaallijnen verweven zitten. Verklaar eens nader?

Stefaan: Het basisidee is, net als de naam van de band, een concept. Het leek ons dus logisch dat alles wat we met de band willen verwezenlijken, in het teken wordt gesteld van dit concept. Deze gedachte kwam spontaan tot stand door vele avonden samen te komen en in groep te brainstormen over het verhaal. Zo werd duidelijk dat we met dit thema totaal niet gebonden zijn aan een doodlopende gedachte en al snel vonden we verschillende invalshoeken die voor volgende albums kunnen dienen. Om een voorbeeld te geven: het 1^ste album loopt in het 2^de over door het verhaal de wending te geven dat ons hoofdpersonage wordt neergeschoten en sterft op het einde van het 1^ste dubbelalbum. Zijn organen worden gedoneerd en zo wordt de ziekte in zijn geest overgedragen. Dit gebeurt in de loop van het 2^de dubbelalbum.

Dat betekent vast dat jullie veel aandacht schenken aan de teksten. Zijn er bepaalde regels en normen waaraan de teksten moeten voldoen?

Stefaan: Tekstueel gezien neemt Jansy, die een geboren verteller blijkt te zijn, alles voor zijn rekening. De eerste fase was eigenlijk het gezamenlijk brainstormen naar het verhaal en haar verrassende wendingen. Van daaruit werd door Jansy het eigenlijke verhaal in een passende tekstvorm gegoten. De teksten zijn daardoor ook in een vertellende stijl geschreven, alsof ze evengoed een boek of een film zouden kunnen zijn.

Jansy: Veelal bepaalt de tekst de lengte en de sfeer van het nummer. Als er een groot deel van het verhaal verteld moet worden, dan wordt eerst de tekst uitgeschreven. Deze wordt dan in strofes verdeeld en zodanig aangepast dat deze rijmen. Ondertussen werkt Stefaan een compositie uit die de sfeer van de tekst weergeeft. Hij past de lengte van het nummer aan aan het aantal strofes. Ook als er zich wijzigingen in de gevoelsfeer van het personage voordoen, moeten deze in de muziek te horen zijn. Persoonlijk erger ik mij wel aan bands die onbegrijpelijke teksten schrijven of die enkele goedklinkende woorden bij mekaar gooien en zich zo beroepen op dichterlijke vrijheid. Als je niet uit de tekst kan opmaken waarover het gaat, verliest het nummer volgens mij aan kracht. Gevoelens in combinatie met muziek kunnen sterker zijn dan beelden. Daarom is "Psychogeneration" een muzikaal project geworden in plaats van een film of bijvoorbeeld een comic ... terwijl we alle mogelijkheden openlaten en misschien in de toekomst ook wel met deze vormen van media zullen experimenteren.

In 2012 is het eerste deel van jullie tienluik uitgekomen: The Rise Of Jonatan Brofist. Er zit ook een specifiek verhaal achter deze cd. Kan je hier wat meer over vertellen?

Stefaan: Ter verduidelijking zouden deze 10 cd's er uiteindelijk uitzien als 5 dubbelcd's, dus met 5 grote verhaallijnen. Ons debuutalbum is de 1^ste helft van onze eerste dubbelcd en handelt over de geboorte en het opgroeien van ons hoofdpersonage Natan. Onmiddellijk is duidelijk dat zijn leven bij aanvang al geen geschenk was. Zo sterft zijn moeder bij zijn geboorte en brengt hij de eerste jaren door bij zijn vader die sinds de dood van zijn vrouw aan een alcoholverslaving lijdt en Natan mishandelt. Uiteindelijk pleegt zijn vader zelfmoord en wordt Natan op jonge leeftijd geplaatst in een klooster alwaar hij weer wordt misbruikt door een priester. In deze periode gaat Natan zich volledig afzonderen van de wereld en creëert hij in de spiegel een aparte persoonlijkheid. Naar het einde van de eerste cd toe is Natan een jong volwassene en leert hij een meisje kennen waarmee hij wil trouwen. Op hun verlovingsnacht echter keren ze met de wagen terug naar huis en hebben ze een ongeval. Natans toekomstige bruid sterft ...

Jansy: Wie het volledig verhaal wil lezen, kan deze binnenkort van onze website downloaden. En zoals bij elk verhaal, verklappen we niet graag hoe het afloopt, al kan je wel raden dat het geen happy end is ...

Hoe lang denken jullie nodig te hebben om het volledige concept uit te werken? Hebben jullie een duidelijk plan en tijdspad? Wat zijn de volgende stappen?

Stefaan: Het is zeer moeilijk in te schatten hoeveel tijd nodig is voor het uitwerken van het verdere verhaal. Dit is natuurlijk afhankelijk van verschillende zaken zoals bijvoorbeeld financiën en ook het feit dat bijna ieder groepslid ook een gezinsleven te onderhouden heeft. Maar toch zijn er natuurlijk vooruitzichten. Zo is de 2^de cd momenteel in een fase van afwerking. Enkel de synths moeten nog worden heropgenomen door keyboardspeler Jonas (Void Of Sadness, Azylya), die begin vorig jaar bij de band kwam. Daarna moet alles nog gemixt en gemasterd worden.

Filip: Terwijl de release van die tweede cd nog een eind voor ons ligt, staan we als band al te popelen om nieuwe nummers te maken en te spelen. Vandaag zijn er toch al een vijftal nieuwe songs klaar voor onze 3^de cd. Live brengen we trouwens al twee van die nieuwe songs en we stellen met plezier vast dat het publiek ze kan smaken! Onze muziek evolueert en de songs van het derde album klinken tot dusver een stuk zwaarder dan de oudere nummers. We spelen de nieuwe nummers trouwens ook in een lagere D-tuning omdat we aanvoelen dat ze zo veel meer tot hun recht komen. Voor mij is het essentieel dat we als band op creatief en artistiek vlak blijven evolueren en ondertussen alle neuzen in dezelfde richting kunnen houden. Dat is een uitdaging en naar ik meen ook onze sterkte als groep. We hebben ieder op zich veel begrip en geduld met elkaar en wat mij betreft zijn deadlines en timings ondergeschikt. Ik zie ons project echt als een hobby en een uitlaatklep om de dagdagelijkse stress de kop in te drukken. Desalniettemin blijft het mijn ambitie om de 10 albums te realiseren en daar zullen we ook wel in slagen!

Jansy: Ieder bandlid in Psychogeneration is een multi-instrumentalist waardoor iedereen plots met een volledig nummer op de proppen kan komen. Dit kan ook alleen een zanglijn zijn of een gitaarriff of een drumfill waarbij we dan samen ideeën overlopen en kijken waar in het verhaal het zou passen.
En, we hebben tijd en dat is een grote luxe. Anderzijds is het ook wel een vloek omdat je de neiging hebt van alles te blijven herwerken en perfectioneren. Vergelijk het gerust met een schilder die een levensgroot muurschilderij maakt en telkens hier en daar details blijft verbeteren of toevoegen. Op een bepaald moment moet je de knoop doorhakken en beslissen: het is af ! Maar dan moeten er eerst nog optredens geboekt worden om de centen voor de productie te bekostigen ...

Stefaan: Financieel blijft het voorlopig een strijd om alle opnames te verwezenlijken en komt alles voorlopig dus uit eigen zak. We hebben al contact gehad met enkele labels maar voorlopig nog niet het geluk gevonden een deal te kunnen sluiten die ons op weg zou kunnen helpen. Tot nu toe hebben we alles, opnames, mixen, laten masteren en persen van de cd's, alle promo voor de band, contacten leggen met organisatoren, boekingen, … noem maar op, op onszelf genomen. Op dat vlak heeft niemand van ons echt veel ervaring en is het voor ons dan ook aftasten hoe alles in dit wereldje in zijn werk gaat.

Psychogeneration komt oorspronkelijk uit de metalscene, maar wat we horen op jullie eerste cd klinkt meer verweven met gothic-rock? Zijn jullie het daarmee eens? Hoe zien jullie de samenhang tussen deze twee scenes?

Stefaan: Zeer zeker ben ik het eens met de mening dat u onze muziek kunt categoriseren onder gothic-rock. Maar daarmee alleen is de stijl van Psychogeneration niet te bepalen. Al meerdere keren hebben we zonder succes zelf onze muzikale stijl proberen te omschrijven.

Jansy: Dit liep uiteen van new-wave-metal, industrial-gothic-rock, progressive- symphonic-metal, gothic-doom, ... het blijkt allemaal moeilijk te bepalen.

Filip: Ja, uiteindelijk vinden we bij de verschillende bandleden heel uiteenlopende invloeden terug, gaande van glamrock over new wave en dark wave, tot gothic-rock, gothic-metal, symphonic, progressive, doom en death metal. Uiteindelijk staan ikzelf en mijn neef Stefaan aan de basis van onze sound. Onze grootste invloeden zijn bands als Paradise Lost, Anathema, Moonspell, The Mission, My Dying Bride, Type 'O Negative, enz. die op zich ook allemaal vermengingen van genres omvatten, elk op hun unieke wijze. Daarmee hebben we het onszelf natuurlijk niet gemakkelijk gemaakt, maar het was totaal geen bewuste keuze. Onze muziek is organisch, zonder compromissen ontstaan en gegroeid, en in welk vakje we nu precies thuishoren is voor mij minder van belang. Ik vind dat we op plaat trouwens ook ‘rustiger’ klinken dan live het geval is.

Stefaan: Ik kan mijn neef volgen, wij maken inderdaad geen bewuste keuzes om deze of gene stijl te spelen, we doen gewoon ons ding. Maar we ondervinden toch regelmatig dat onze stijl bepaalde organisaties afschrikt omdat we enerzijds te zwaar klinken en voor anderen eigenlijk niet hard genoeg klinken. In ons Belgenland blijkt het niet makkelijk in een dergelijk milieu aan de bak te komen omdat het eigenlijk zo goed als onbestaande is. Toch zouden we aan organisatoren willen meegeven dat ze zich niet moeten laten afschrikken door de klank van onze opnames. We kunnen verzekeren dat we live zonder twijfel de interesse kunnen wekken en de aandacht kunnen bewaren, ook van mensen die dergelijk genre niet direct gewoon zijn. We bieden hen dus iets uitzonderlijks aan door hen gewoonweg van hun sokken te blazen met gevoel en symfonie.

Jansy: Wij houden eigenlijk van alle genres in het rock en metal gebeuren. Het zijn meestal de periodes in een mens zijn leven die bepalen tot welk genre je op dat moment meer geneigd bent. Als er in die periodes nummers gecreëerd worden, dan beïnvloedt dit natuurlijk ook de lay-out en sfeer die terug te vinden zijn in de nummers. Daarom blijft het moeilijk ons in één bepaald genre te positioneren. Morgen kunnen we zowel een industrial nummer schrijven als een melodische metal ballad, al naar gelang de sfeer en verhaallijnen ...

Welke rol spelen optredens in het concept van Psychogeneration? Ik heb begrepen dat jullie daar speciale aandacht aan schenken.

Stefaan: Optredens zijn voor ons inderdaad een manier om ons conceptverhaal een visueel karakter te geven. Uiteindelijk zijn we nog niet helemaal waar we zouden willen zijn qua live uitstraling. Graag zouden we onze show qua kostuums en licht- en rookeffecten verder kunnen uitbouwen tot acts die zich afspelen tijdens bepaalde nummers. We willen ook graag gaan werken met videoprojectie die op een merkwaardige manier moet samenhangen met het verloop van het verhaal. Daarrond zijn ook al heel wat ideeën. Zo zouden we bijvoorbeeld het moment dat Natan zijn andere persoonlijkheid ontwikkelt, willen uitbeelden door een interactie tussen de zanger Jansy en zijn projectie op het videoscherm. Zo zal het lijken alsof zijn andere persoonlijkheid tot leven komt in zijn spiegelbeeld. Natuurlijk zijn live optredens op dat vlak ook zeer belangrijk voor een band zoals wij omdat het niet zo simpel is aan de fans duidelijk te maken dat er achter onze muziek ook een fascinerend verhaal steekt. Eens ze ons live aan het werk zien kunnen ze zich daar een beter beeld van vormen.

Jansy: Men gaat "kijken" naar een optreden hé ... en daarom willen we dan ook het publiek entertainen met allerhande special effects. Zoals Stefaan reeds aanhaalde, zijn we nog lang niet waar we zouden willen zijn inzake live show maar we moeten realisitisch zijn. Dit kunnen we nog niet realiseren op kleine podia. Bijna elke show voegen we een nieuw element toe dus dat maakt het ook fascinerend om het geheel te zien groeien.

Stefaan: Bedankt voor het interview en hopelijk kunnen we in de toekomst nog iets voor elkaar betekenen daar jullie toch een toonaangevend gegeven zijn in de Belgische wave en gothic scene ! Keep up the good work !