We vallen met de deur in huis: ‘Fake Blood From Real Wounds’ is niet zomaar de opvolger van ‘Driftwood’. Waar ‘Driftwood’ weelde van de melancholie en redelijk somber van sfeer was, is ‘Fake Blood…’ veel kleurrijker. De teksten zetten andere klemtonen. In plaats van pessimistische maatschappijkritiek krijg je meer persoonlijke verhalen: liefdes die fout liepen, jeugdherinneringen, of combinaties van beiden. Maar wees gerust, er zitten nog genoeg weerhaken in de verhalen die Leemans vertelt, en zijn teksten blijven heel erg de moeite om te lezen.
Ook anders is dat er nu plaats is voor nummers in het Frans - een verslag van iemand die zijn liefde niet durft erkennen aan de vrouw van zijn dromen, een weerkerend thema op deze plaat - en zelfs voor twee nummers in het Nederlands. Het eerste is een vertaling van ‘The Village’, dat naar het Brusseleir vertaald werd voor een compilatie in het Brussels dialect dat binnenkort verschijnt en dan naar het Algemeen Nederlands voor deze plaat. Het tweede is Laurents versie van ‘Aangespoeld’, een nummer van Donder in ’t Hooi dat het relaas doet van een vluchtelinge die na haar moeilijke tocht toch aanvaard wordt in aar gastland omwille van haar zangtalent. Hopelijk een inspirerend verhaal in tijden waar verdraagzaamheid en aanvaarding van de ander erg onder druk staan.
Muzikaal is de cd eveneens gevarieerder en kleurrijker. Dat Leemans vrienden als Formiga & Cigale en Cécile ‘Seesayle’ Gonay vroeg om een handje toe te steken, heeft zeker zijn vruchten afgeworpen. Maar zelf als Leemans alles op zijn eentje doet is er een enorme rijkdom aan klanken, melodieën en ritmes die maken dat ‘Fake Blood From Real Wounds’ opnieuw een schot in de roos is. Zeer verschillend van zijn voorganger - een soort evolutie die we enorm kunnen waarderen - maar even hoogstaand.
The Imaginary Suitcase is thans zijn nieuwe cd aan het promoten in de donkere kroegjes van België.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten