Lacrimosa bracht eind vorig jaar zijn laatste cd uit - ‘Hoffnung’ - en wel om zijn 25ste verjaardag te vieren. De plaat grijpt - na het erg experimentele ‘Revolution’ - terug naar het klassieke Lacrimosa geluid. Schitterende composities, waarin grootse orkestraties afwisselen met hardere rockpassages. Lacrimosa speelt binnenkort ook voor het eerst in 7 jaar terug in België, en daar is Tilo Wolff blijkbaar zeer verheugd over. Hij vertelt er meer over in dit interview.
Dag Tilo. Je hebt eind 2015 ‘Hoffnung’ uitgegeven. We houden heel veel van de plaat. Hoe voel je je zelf bij de cd?
Tilo Wolff: Blij om te horen dat je hem goed vindt. Voor mij is de plaat een beetje de essentie van Lacrimosa. Ik heb er een heel jaar aan gewerkt en elke noot, elk woord is een deel van mezelf. Dit hele album is als een kind, als mijn eigen baby.
Thematisch verschilt het wat van de voorganger ‘Revolution’, dat meer maatschappijkritisch was. Op ‘Hoffnung’ lijk je wel terug te keren naar meer persoonlijke onderwerpen als liefde en eenzaamheid. Ik kan echter nog wat echo’s uit ‘Revolution’ horen, bijvoorbeeld op het titelnummer. Is er een overkoepelend thema op ‘Hoffnung’? Zo ja, welk?
Tilo Wolff: Ik denk dat Hoffnung - hoop - een woord is met vele facetten. Het wordt meestal in een positieve betekenis gebruikt. Mensen hopen op iets goeds, of alleszins op iets dat beter is dan hun huidige situatie. Hoopt rijkt naar de toekomst door in acht te nemen wat in het verleden gebeurd is. En hoop gaat ook over de huidige situatie. Zonder tijd is er geen hoop, en zonder hoop is er geen toekomst. Niemand kan ook maar één dag leven zonder de hoop om door die dag te geraken en zelfs verder. Dat zijn al een paar facetten van hoop. Maar er bestaat ook misplaatste hoop. Hoop op iets dat je toch niet kunt waarmaken. Dit kan een leven ernstig belasten of zelfs vernietigen. Dit zijn allemaal aspecten van hoop, en van deze plaat.
Voor de eerste keer heeft Lacrimosa zijn eigen ‘Lacrimosa Session Orchestra’ samengesteld, waarin jij ook trompet speelt. Dat moet een hoop werk geweest zijn dat je je had kunnen besparen door met een reeds bestaand orkest te werken. Waarom heb je gekozen om je eigen orkest te vormen?
Tilo Wolff: Het is eigenlijk net het omgekeerde. Ik heb met zoveel orkesten gespeeld. Als klant ben je dan afhankelijk van het werkproces van zo’n orkest. En die processen zijn zelden gemaakt voor dergelijke rockproducties. Ze werken misschien goed om concerten of opnames voor te bereiden van bekende klassieke componisten, maar als je met je eigen partituren afkomt - muziek die ze nooit eerder gehoord hebben - en opnames - de vorige opnameband - waarop ze verondersteld worden te spelen, dan zijn de werkprocessen die ze gebruiken niet erg behulpzaam. Dus heb ik muzikanten samengebracht die ik kende van vorige opnames, mensen waarvan ik weet dat ze verstaan waar Lacrimosa over gaat. De opnames konden zo meer rond de muziek draaien en minder over de organisatie van alles. Maar uiteraard is het uitschrijven van de partituren en het samenwerken met zo veel muzikanten een helse job.
Je hebt twee extracten uit ‘Hoffnung’ gedeeld op YouTube, met grootse animaties. Ik vraag me dan ook af of er een videoclip zal zijn voor één van de nummers op de plaat?
Tilo Wolff: Ik hou van de visualisatie van muziek en had graag een clip voor de nieuwe plaat gemaakt, maar er was helaas te weinig tijd tussen het einde van het productieproces en het begin van de tour om dat te doen.
‘Hoffnung’ zag ook de terugkeer van Stelio Diamantopoulos voor het ontwerpen van de hoes. We hebben gemerkt dat hij niet meer betrokken was bij de artwork van de laatste platen, maar hij heeft wel de meeste hoezen ontworpen sinds het begin van het project. Hoe zijn jullie terug samen gaan werken?
Tilo Wolff: Wel, eigenlijk heeft hij alle hoezen voor studioplaten gemaakt, zonder uitzondering. Enkel de hoes van de cd met onuitgegeven opnames - ‘Schattenspiel’ - werd door Alla gemaakt, een Russische artieste.
We hebben erg uitgekeken naar de uitgave van de dvd van ‘Live in Mexico City’. Het is nu opgenomen als bonus bij de gelimiteerde uitgave van ‘Hoffnung’. Een leuke verrassing voor de fans, dat zeker, maar ik ben wat verbaasd dat je geen groter publiek hebt proberen bereiken met de dvd. Of zal er nog een aparte uitgave komen naar het grote publiek?
Tilo Wolff: Neen. Nadat ik gemerkt had dat we de cd en de dvd niet op hetzelfde moment konden uitgeven, heb ik het idee om de dvd als een apart product uit te gbrengen verlaten en dacht ik eraan om het geduld dat de mensen tentoongespreid hebben te belonen door het weg te geven, min of meer als een geschenk.
Je bent net teruggekomen uit een tournee door Oost-Europa, Azië en Latijns-Amerika. Net voor je vertrok heb je je voet gebroken in een auto-ongeluk. Ben je erin geslaagd om de concerten te spelen zonder al te veel pijn?
Tilo Wolff: Hehe… Ik kan je zeker zeggen dat ik dat accident liever niet meegemaakt had. Het was soms echt niet gemakkelijk om de shows te spelen met een gebroken voet en een verwonde knie. Maar uiteindelijk ging het best wel vlot. We hebben alle optredens kunnen spelen en ik ben er zelfs in geslaagd om af en toe uit mijn stoel op te staan zonder mijn been verder toe te takelen. Ik ben nu alleszins volledig gemotiveerd om het tweede deel van de tour te spelen met twee gezonde benen.
Je begint nu aan een nieuwe tournee. Je zal ook in België spelen, voor de eerste keer sinds 2009. Hoe voel je je daarbij?
Tilo Wolff: Erg opgewonden! België was het eerste land buiten Duitsland dat Lacrimosa uitnodigde voor een concert, in 1993. Dat zal ik nooit vergeten! Sindsdien heeft België een speciale plaats in mijn hart, en dus ben ik erg blij dat we opnieuw uitgenodigd worden.
David Bowie is onlangs overleden. Hij was een grote invloed voor de gothic scene, en ik denk ook voor jou persoonlijk. Wat zijn jouw gedachten bij zijn dood en bij zijn invloed?
Tilo Wolff: Ja, hij was en is mijn held. Ik kan nog steeds niet geloven dat hij niet meer onder ons is. Natuurlijk ben ik blij dat zijn lijden tot een eind is gekomen, en dat hij zelfs een finaal punt heeft kunnen zetten achter zijn carrière met zijn laatste plaat. Maar wij die ons leven met zijn muziek geleefd hebben zullen hem altijd missen, elke keer als we zijn stem horen.
Bedankt voor dit interview. Nog een laatste gedachte?
Tilo Wolff: Jij ook bedankt. Ik wil nog zeggen dat het een eer is voor ons en voor mij om na zeven jaar terug in België te spelen. Ik kijk uit naar een fantastische avond!
Lees ons vorig interview met Lacrimosa (juli 2014)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten