vrijdag, augustus 17, 2012

Pussy Riot-uitspraak zet tsaar Poetin in zijn blootje

Drie leden van de Russische feministische punkgroep Pussy Riot zijn schuldig bevonden aan hooliganisme en krijgen elk 2 jaar cel. Ook al is dit verdict volledig surrealistisch, het hoeft niet echt te verrassen. De feiten waar Pussy Riot zich schuldig aan maakte waaren hooguit een fait divers, maar eens de juridische mallemolen op gang gezet was en men de meisjes omwille van hun gevaar voor de maatschappij bijna een half jaar in voorhechtenis gehouden heeft, kon het gerecht hen moeilijk gewoon vrijspreken. Poetin had zich na zijn herverkiezing als president voorgenomen om harder op te treden tegen de opposanten die hem al maanden het leven zuur maken. Met Pussy Riot lijkt hij zijn hand overspeeld te hebben. Hij dacht een zootje ongeregeld aan te pakken waar weinig publieke sympathie voor zou zijn, en zit opgescheept met een diep verdeeld land en een hoop internationale kritiek.

In Rusland en over heel de wereld wordt er gedebatteerd over de Russische omgang met essentiële waarden als vrijheid van meningsuiting, scheiding tussen kerk en staat, de onafhankelijkheid van het gerecht… De politieke leiders hadden niet op zo’n grote reactie gerekend, en zagen zich verplicht om tussen te komen. Eerst stuurde Poetin zijn lakei Medvedev uit om te verkondigen dat de meisjes in sommige landen veel strenger aangepakt zouden worden, wat de onmiddellijke reactie van de advocate opriep of Medvedev dan geen problemen had met landen waar ze mogelijk gestenigd zouden worden. Een paar dagen later herhaalde Poetin zelf nog eens deze gedachtegang, maar voegde eraan toe dat de meisjes volgens hem niet te hard bestraft moesten worden (waarmee hij inging tegen het advies van zijn vriend en bondgenoot Patriarch Kirill, hoofd van de Russische orthodoxe kerk).

Bekijk nogmaals het filmpje waar de hele zaak om draait: een optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou uit februari. De aanleiding was de uitdrukkelijke steun van Patriarch Kirill voor Poetins herverkiezing en zijn uitspraken tegen de protestbewegingen in het land. In feite duurde de hele performance in de Christus Verlosserkathedraal slechts 30 tot 40 seconden, en werd het in de clip aangevuld met opnames uit een andere kerk. U begrijpt dat de aanwezigen in de kathedraal getraumatiseerd zijn geweest. Bovendien waren de fictieve vuistslagen van de meisjes duidelijk bedoeld als een kaakslag voor alle gelovigen, dansten ze met hun rug naar het altaar en in de nabijheid van relikwieën en iconen die van onschatbare waarde zijn voor het geloof.

Pussy Riot blijft wellicht nog een tijdje opgesloten, maar zoals Nadja Tolokonnikova in haar afsluitende rede zei: ‘we zijn vrijer dan de mensen die tegenover ons zitten voor de aanklacht. Wij kunnen alles zeggen wat we willen, en doen dat ook. Zij kunnen enkel zeggen wat de politieke censuur hen toelaat.’ In een latere brief schreef ze over de vele steunbetuigingen: ‘Wat ook het verdict moge zijn voor Pussy Riot, wij – en jullie – zijn reeds aan het winnen.’ Pussy Riot heeft voor de hele wereld duidelijk gemaakt: 'de tsaar loopt in zijn blootje!'


Bekijk de oorspronkelijke video en de videoclip die de groep net na de uitspraak vrijgaf - Putin steekt de lont aan - hieronder:

Voyvoda: Изток (Iztok)

‘Als er ooit nog oorlog is in Europa, komt het door een verdomd zielige zaak in de Balkan’, zo sprak Bismarck ooit. Hij wist waarover hij het had. Als Rijkskanselier had hij in de conferentie van Berlijn in 1878 meegeschreven aan een compromis over de ‘oosterse kwestie’, waarin de Balkan werd onderverdeeld tussen alle partijen die er aanspraak op maakten: de Russische, Ottomaanse en Oostenrijks-Hongaarse rijken, en andere belanghebbenden die zich de afgelopen decennia hadden vrijgevochten van de Ottomanen: Grieken, Bulgaren, Roemenen en Serviërs. De Bulgaren kregen er verregaande autonomie binnen het Ottomaanse Rijk.

Ergens moet Bismarck aangevoeld hebben dat het bereikte evenwicht niet volstond, want de strijd tegen de Ottomanen in de Balkan bleef voortwoekeren. De Woiwode (of Voyvoda in het Bulgaars) speelden een hoofdrol in de strijd die Bulgarije in 1908 tot een onafhankelijk land maakte. Woiwode waren historisch gezien adellijke krijgsheren in het Ottomaanse Rijk, maar stonden van het begin van de 20ste eeuw synoniem met rebellerende commandanten tegen diezelfde Ottomanen. Tijdens de Eerste Balkanoorlog vochten Woiwode uit Bulgarije, Servië, Roemenië en Griekenland zij aan zij tegen de Ottomanen, die zich na afloop bijna geheel uit Europa moesten terugtrekken.

Maar de onderhuidse spanningen en vooral de ergernis over de Bulgaarse expansiedrang leidde binnen de maanden tot de Tweede Balkanoorlog, waarin de Bulgaren al hun voormalige bondgenoten over zich heen kregen. De Derde Balkanoorlog, die begon met een verdomd zielige aanslag op aartshertog Frans Ferdinand, deed de profetie van Bismarck helemaal uitkomen. Door een systeem van bondgenootschappen werd heel Europa en zijn kolonies – de hele wereld dus – meegesleept in een bloedig conflict. Vandaag wordt het woord Voyvoda nog steeds gebruikt door nationalistische Bulgaren die de annexatie van Macedonië nastreven en begerig uitkijken naar delen van Macedonië en Thracië die onder Griekenland vallen.

Hoe dan ook is de term Voyvoda – of krijgsheren – vandaag meer gepast voor een kille new wave groep dan voor een zootje nationalistische extremisten. De groep Voyvoda komt uit Bulgarije en tracht ons via hun muziek een glimp te geven van het leven in de Balkan. Het is tevergeefs zoeken naar echte muzikale invloeden uit de regio. Op een occasionele sample en twee nummers in het Bulgaars na zit alles in de stijl van de klassieke new-wave en post-punk. Niet echt vernieuwend, maar wel van het soort dat we graag hebben.

De cd varieert tussen de woede van Killing Joke en de melancholie van de vroege Cure. Andere voor de hand liggende associaties kunnen we maken met Xmal Deutschland of onze eigen The Names. De wisselwerking tussen atmosferische toetsen en harde gitaren mag als bijzonder geslaagd beschouwd worden. Het geheel is origineel en vooral hoogstaand genoeg om er uw oor aan te lenen. U kunt de cd immers beluisteren en downloaden via bandcamp. Er zijn ook gelimiteerde oplagen op vinyl en cd beschikbaar. De afsluiter 6000000words – waarvan u hieronder de clip ziet – is met zijn meeslepende melancholie zeker een hoogtepunt die alle aspecten van de cd samenvat.