Olifanten zijn zeer intelligente beesten, misschien wel intelligenter dan mensen. Ze hebben bijvoorbeeld nooit zoiets als een ‘werkweek’ uitgevonden. Dat komt deels omdat de zwangerschap van olifanten bijna twee jaar duurt, waardoor de hersenen van de babyolifant - jongens meisjes aan de kant - maximaal kunnen ontwikkelen.
Met dit in het achterhoofd begrijp je best dat de draagtijd voor de gemiddelde electro-cd veel korter is dan voor een ‘intellectro’-cd. Hedera helix - en dat is voorlopig de enige intellectrogroep die we kennen - heeft er dertien jaar over gedaan om met de opvolger van hun debuut ‘Dolce’ uit 2003 op de proppen te komen.
Vandaar dat ik toen ik een recensie schreef van de promo die Hedera helix in 2014 maakte met 7 nummers - waarin ik besloot dat dit eigenlijk al een afgewerkte en uitstekende cd was - van zanger Oscar Valerius Kandinsky te horen kreeg dat dit een ‘prematuurtje’ was. Er staan uiteindelijk dertien nummers op ‘Pastiche’, goed voor één compositie per jaar sinds 'Dolce'.
Het is natuurlijk niet zo dat Hedera helix 13 jaar intens aan ‘Pastiche’ heeft zitten werken. Ze hebben in de tussentijd zelfs even de groep stopgezet, maar dat hebben ze gelukkig niet lang volgehouden. Toch bevat deze cd nummers die over een heel lange tijd ontstaan zijn, en het is verrassend dat ze toch tot een samenhangend geheel zijn geworden. Misschien is dat ook één van de redenen waarom het zo lang geduurd heeft.
Hedera helix heeft goed begrepen dat het leven absurd is, en ze doen er nog een lap bovenop. Centraal staan de Nederlandstalige teksten - nu en dan gelardeerd met stukken Frans, Italiaans of Russisch - van Oscar Valerius, vol raadselachtige alliteraties en ongerijmde rijmpjes. Wat denkt u bijvoorbeeld van: ‘strak hermetisch spel van schijn / in dwangneuronen uitgevijld / de vorser dirigeert geknield / en wankelt door zijn vakgebied’?
Maar ook muzikaal valt er geen touw aan vast te knopen. Samen met zijn kompaan Maestro Virgule heeft Oscar Valerius immers muziek gemaakt die naar overal en nergens leidt. Intelligente structuren, die af en toe volledig omgegooid worden, samenzang, gastbijdrages op viool en klarinet en vooral de programmatie die nu weer eigenaardig atmosferisch is en dan weer buitenissig ritmisch, het komt allemaal bijeen op een cd die moeilijk te classificeren valt.
‘Het is pas bij een levend optreden dat alle elementen die Hedera helix uitmaken, aanwezig zijn’, zei Oscar Valerius onlangs in een interview met Dark Entries. Nog steeds onder de indruk van de fenomenale cd-voorstelling in Zulte kan ik me hierbij aansluiten. De choreografie en kostuums kun je immers niet op cd vastleggen. Daarom moet ik iedereen op het hart drukken dat ze Hedera helix live aan het werk moeten gaan zien. Dan zal u ook vanzelf zin krijgen om deze buitengewoon geslaagde cd te kopen, die ook volledig op zichzelf heel erg de moeite is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten