De opvolger van 'Full Moon Fever' uit september 2013 moest
oorspronkelijk een ep worden, maar Laurent Leemans bleek een overschot
van inspiratie te hebben. En dus is het resultaat een volwaardige cd die
niet moet onderdoen voor zijn voorganger. En dat terwijl er amper zes
maanden zijn verstreken tussen de twee uitgaven.
Opener en titelnummer ‘Driftwood’ doet ons meteen denken aan de term
‘apocalyptische folk’, maar dan niet zozeer in de zin van Current 93 en
Death In June - alhoewel - maar eerder in de strekking van 16 Horsepower
en Woven Hand. ‘Second to none’ is een dreigend klaaglied dat door merg
en been snijdt.
Leemans weet folk in al zijn vervoegingen te spelen en blijkt een zeer
sterke tekstschrijver te zijn, wiens narratieve stijl de kracht van zijn
nummers nog opdrijft. Zijn vertellingen zijn donker en onheilspellend,
zoals Nick Cave ook placht te zijn in zijn hoogdagen. ‘I won't set out
to save the world, I'm not even sure that it deserves to be saved in the
first place’, zingt hij in ‘Like rain’… En zo kan ik uit deze plaat nog
wel een paar prachtcitaten halen.
‘Half of myself’ doet me denken aan The Jesus And Mary Chain, met zijn
minimale percussie en poppy melodie. Ook opvallend zijn de twee covers
die de plaat sieren: ‘Bring On The Dancing Horses’ van Echo & The
Bunnymen en ‘Ashes To Ashes’ van David Bowie. Er bestaan slechtere
referenties en The Imaginary Suitcase doet ze alle eer aan.
‘Before I Knocked’ is een op toon gezet gedicht van de Welshe dichter
Dylan Thomas dat Leemans a capella brengt. Met ‘Full Moon Lullaby’ laat
Leemans de plaat zachtjes landen met zacht gitaargetokkel, xylofoon en
de zang van Cécile Gonay. Laurent Leemans toont weerom aan dat hij met
minimale middelen een gevoelige snaar weet te raken, eentje die nog even
blijft nazinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten