Een tijdje geleden vroeg ik de laatste cd aan van TSIDMZ, of voluit
Thulesehnsucht In Der Machinezeit, bij het Italiaanse Old Europa Cafe.
Ik voelde me aangetrokken door de titel en de hoes. Die gaven duidelijk
aan dat het hier om concept-cd rond een historische figuur ging: Baron
Ungern Von Sternberg Khan. Ik bespreek graag cd’s met historische
onderwerpen, omdat ik zo mijn fascinatie voor muziek kan combineren met
mijn grote interesse voor geschiedenis.
Maar ik had misschien beter moeten weten. Eén van de eerste dingen die
mij opviel toen ik het werk in handen kreeg, was de afbeelding van de zwarte zon
op de cd. Inderdaad, dezelfde zwarte zon waarvan SS-baas Himmler een
symbool gemaakt had in zijn esoterische theorieën en die hij in de
Wewelsburg had laten inbouwen. Een symbool dat ook regelmatig gebruikt
wordt door neonazi’s (en ook in de symboliek van Death in June
terugkomt).
Ik had me ook beter moeten informeren over de figuur van Ungern Von
Sternberg Khan. Hij wordt in de uitleg bij de cd geprezen om ‘zijn
strijd tegen de wereld die uit de Franse Revolutie geboren werd en voor
zijn poging om een traditionele orde op te zetten in het gehele
Eurazië’. Hiermee is de kern gezegd. TSIDMZ is namelijk deel van de
Euraziatische beweging, een beweging die wil teruggaan naar een
traditionele orde in Europa en Azië, die ze van Dublin tot Vladivostok
wil verenigen. Dit om een tegengewicht te vormen voor het westers
liberalisme en universalisme. Een duidelijk extreemrechts project, zo
hoop ik u duidelijk te maken.
Baron Ungern Van Sternberg Khan was een Russisch officier ten tijde van
de Russische Revolutie. Hij moest niets hebben van de revolutionaire
ideeën en richtte de Aziatische Cavalerie Divisie op waarmee hij aan de
kant van de witte legers tegen de bolsjewieken vocht. Hij bleef
bovendien verder vechten als belangrijke witte leiders als Aleksandr
Koltsjak en Anton Denikin de strijd moesten opgeven. Ungern-Sternberg
vocht in het oostelijk deel van het land en kreeg naar eigen zeggen een
openbaring waarna hij zich als een incarnatie van de Boeddha zag die het
Mongoolse Rijk van Dzjengis Khan moest herstellen.
Zijn uiterst gewelddadige en soms onberekenbare aanpak leverden hem de
bijnaam 'de dolle baron’ op. Hij beschouwde de monarchie als de enige
staatsvorm die de westerse beschaving kon redden van decadentie en
corruptie, en wou via een machtsgreep in Mongolië de volledige
Aziatische regio veroveren, waarna Siberië, Rusland en uiteindelijk
Europa zouden volgen.
De Italiaanse fascistische filosoof Julius Evola
sprak lovend over Ungern-Sternberg: ‘Het lijkt dat hij de idee
koesterde om een groot Aziatisch rijk op te richten, gebaseerd op een
transcendent en traditioneel idee, om niet enkel tegen het bolsjewisme
te vechten, maar ook tegen de hele moderne materialistische beschaving,
waarvan het bolsjewisme voor hem de meest extreme uiting was.’
Het is duidelijk waarom TSIDMZ Ungern-Sternberg verheerlijkt in het
kader van zijn Euraziatische idealen. Op het eerste nummer van de cd -
‘The Fourth Political Theory’ - komt ook Alexander Doegin
aan bod, de Russische hoofdideoloog van de Euraziatische beweging.
Doegin kwam op de voorgrond bij de val van het communisme en stond in
1992 mee aan de wieg van de Nationaal-Bolsjewistische Partij in Rusland,
samen met de schrijver Eduard Limonov en de muzikant Sergej Kuriokhin
(bekend van onder andere Akvarium, Pop-Mekhanika en zijn solowerk).
Hoewel de nationaal-bolsjewieken al niet kunnen vrijgesproken worden
van een zeker extremisme - hun ideologie is een mix van Groot-Russische
nationalisme en antikapitalisme - bleek Doegin hen te gematigd te
vinden. Al snel richt hij de het Nationaal Bolsjewistisch Front op, een
extreemrechtse afsplitsing van de partij. Sindsdien wordt hij door zijn
voormalige medestanders als ‘fascist’ bestempelt. Een omschrijving die
hem wel past. In een artikel uit 1992
liet hij verstaan dat de excessen van het fascisme exclusief toe te
vertrouwen zijn aan de Duitsers, terwijl het Russisch fascisme ‘een
combinatie is van natuurlijk nationaal conservatisme met een passioneel
verlangen voor echte veranderingen.’
Doegin ontwikkelde later de ‘vierde politieke theorie’, die voorhoudt
om het beste te verzamelen uit de drie vorige theorieën: het communisme,
het fascisme en het liberalisme. Het fascisme - waar hij zoals gezegd
het meeste affiniteit mee heeft - en het communisme beschouwt hij als
twee achterhaalde theorieën. De grootste bedreiging vormt voor hem het
liberalisme en haar aanspraak op universalisme. Alles is goed om de
dominantie van deze ideologie te bestrijden.
Doegin wil wereldwijd allianties oprichten tegen het westers
liberalisme en kijkt daarbij niet te nauw. Zelfs moslimextremisten zijn
voor hem een bondgenoot, al beschuldigt hij hen er ook van een vorm van
universalisme na te streven. Als alternatief stelt hij voor dat iedere
natie zich terug keert naar haar nationale traditie. In het geval van
Rusland, dat terug de dominatie over de postsovjetische wereld moet
verwerven, is dat het orthodox geloof.
Het baat niet om Doegin als een geïsoleerde extremist af te schilderen.
Zijn ideeën hebben aanhang in Rusland en hij blijkt gehoor te krijgen
tot in het Kremlin. Poetin heeft regelmatig contact met hem en heeft
zich omringd met sommige van zijn getrouwen. De oorlog in Georgië en de
huidige Russische houding ten aanzien van Oekraïne zijn in lijn met de
ideeën van Doegin, net als het binnenlands beleid van repressie
tegenover homoseksuelen en internationaal gesteunde ngo’s.
Het tweede nummer op de cd, ‘Beasts, Men and Gods’, is ook de titel van
een boek van Ferdinand Ossendowski over baron Ungern-Sternberg. Het is
een zuiver neofolklied dat TSIDMZ samen met Strydwolf ten beste brengt.
‘Palestina (Al Maut Li Israel)’ is gebaseerd op de Hezbollah-leuze ‘dood
aan Israël’. Dat TSIDMZ geen sympathie heeft voor Israël was al
duidelijk van slogans als ‘intifada’ en ‘free Palestine’ aan het begin
van de cd.
Een andere speech op de cd komt van Claudio Mutti, die niemand minder
is dan de vader van de artiest. Hij is een extreemrechts Italiaans
denker die onder meer een publicatie van de antisemitische Protocollen van de wijzen van Zion
op zijn naam heeft staan. Hij heeft zich tot de islam bekeerd en heeft
zichzelf ooit als ‘nazi-maoïst’ omschreven. Een duidelijk voorbeeld van
hoe verschillende bewegingen uit extreemrechts, extreemlinks en de
extreme islam elkaar vinden in hun haat tegen de Verenigde Staten en
Israël.
Er doen nog andere gasten mee. Om de muzikale verscheidenheid op zijn
cd te bevorderen maakt TSIDMZ gebruik van gastprestaties van andere
projecten, zoals de andere belangrijke Euraziatische groep Barbarossa
Umtrunk, Front Sonore, Suverana, Foresta Di Ferro… Interessant zijn de
vele oosterse verwijzingen van viool en keelzang tot boeddhistische
citaten. Muzikaal krijg je best wat variatie voorgeschoteld, van
duistere en meeslepende dark-ambient tot klassieke neofolk.
Hoewel fascinerend en interessant - deze cd heeft me aangezet om me te
verdiepen in de Euraziatische beweging, een ideologische stroming waar
ik voordien niet van gehoord had - valt deze cd ondubbelzinnig als
extreemrechts te catalogiseren. En daar kan ik me onmogelijk mee
vereenzelvigen. Vandaar dat ik minder aandacht schenk aan de zuiver
muzikale aspecten (ik geef deze cd zelfs geen score) en meer aan de
ideologische achtergronden van het project. Ik zal me zeker verder
informeren over deze beweging, en nodig u, de lezer, uit om dat ook te
doen met dezelfde kritische geest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten