Opened Paradise: Buried In Rain

Uiterst productief is Opened Paradise niet geweest sinds de groep in 2003 het levenslicht zag, maar ze zijn een typisch voorbeeld van een groep die kwaliteit boven kwantiteit stelt. Hun laatste telg ‘Buried In Rain’ bevat opnieuw acht gothic rock nummers van de bovenste plank.

Opener ‘Leaving Dreamland’ geeft misschien een idee van waarom het zo traag gaat met de groep. De zin ‘count down from nine to five’ doet me vermoeden dat het nummer over de verschrikkingen van de werkweek gaat, het bekende fenomeen van de werkdag waarin je zit af te tellen tot je eindelijk terug naar huis mag. Maar het onderwerp is breder: het gaat over dromen die je niet kunt waarmaken.

Eigenlijk is dat het onderwerp van zowat de hele cd: het onderscheid tussen wat een mens van zijn leven wil maken en de realiteit die vaak hopeloos teleurstellend is. Een thema dat ondanks de grimmigheid ervan menig kunstenaar heeft beïnvloed. Het is ook een onderwerp met veel facetten, die in de loop van de cd aangesneden worden: liefde (Recreation), angst (Visions Through The Circle Of Chaos), geloof (We Burn The Sky, Upon The Vast Universe), het verschil tussen leugen en waarheid (Reverence) of algemene existentiële twijfels, zoals op het majestueuze In Flesh:

We dream of hope - we die in daylight

We speak the truth - wherever it hides

We lost the truth - the light to be found

We hold the seeds - to open the ground

Bij de vorige platen van Opened Paradise heb ik steeds The Fields Of The Nephilim als belangrijkste referentie gegeven. Er is niet echt een reden om daarop terug te komen, want deze cd ligt volledig in het verlengde van zijn voorgangers. En toch moet ik wat nuanceren. Het gitaarspel van hoofdcomponist Babis Nikou is sterk, melodisch en gevarieerd, en van zo’n grote klasse dat je hem moeilijk kunt verwijten een kopie van wie dan ook te zijn; en de toetsen van Alex Masmanidis brengen een sfeervolle toets die soms aan het psychedelische grenst.

Met ‘Buried In Rain’ heeft Opened Paradise opnieuw een zeer goede cd afgeleverd. Niet beter of slechter dan zijn voorgangers, want de groep staat voor constante kwaliteit, maar wel belangrijk om te bewijzen dat deze groep een vaste waarde zou moeten zijn bij liefhebbers van klassieke gothic rock.