Verleden jaar verwelkomden we Oneirich als een nieuwkomer in de Belgische noise, dark ambient en industrial scène. ‘Nooit in het West-Vlaams’ - een leuke woordspeling op de west-vlaamse uitspraak voor nooit: noise - vonden we een erg originele uitgave. Niet meer dan zes maanden heeft het geduurd alvorens de opvolger er was: ‘Gruchte’. En ongeveer tegelijkertijd kwam ook de ep ‘Ad Acta ∴ MMXIII - MMXIV’, dat nummers verzamelde die Oneirich bijgedragen had aan verschillende compilaties.
Oneirich kiest op ‘Gruchte’ voor de continuïteit. ‘Zundag’ sleept zich traag voort met geschuur, gepiep en andere geluiden die in principe irritant zouden moeten zijn, maar die in deze context best rustgevend werken. ‘Suppape’ heeft meer weg van een geluidsmuur dat zich ellenlang uitstrekt. ‘Up de kaffie’ kondigt de nakende inval aan van buitenaardse wezens met manifest slechte bedoelingen. Ze verstoren alle zenders en omroepen op ‘Zwerv’nd profiel’, en op ‘Thuus werk’n’ geeft hun hoofd een dreigende toespraak aan de aardwezens.
‘Overpoeft’ beschrijft de onderwerping van mensdom aan permanente slavernij, terwijl ‘Dul’ de effecten weergeeft van de hallucinogene drugs die elkeen verplicht moet nemen. Op ‘Peirdevlees’ wordt uw brein gekoppeld aan de computer en aan alle andere huishoudvoorwerpen in uw bezit. ‘Dul’ - tenslotte - vertoont het ogenblik waarop je computer, je televisie en je broodrooster definitief de ziel geven, en bijgevolg ook je brein afsterft.
Of misschien slaat onze fantasie helemaal op hol en behandelt de cd net als zijn voorganger de verschrikkingen van de werkweek en de welgekomen afwisseling van de weekends. De titels - deze keer allemaal in het West-Vlaams - lijken dat toch te suggereren. Doch geef er gerust uw eigen interpretatie aan. Wij vonden het alvast een aangename luisterervaring.
Horea Obscura
Geen opmerkingen:
Een reactie posten