Der Klinke heeft een nieuwe plaat, en dat is verwonderlijk. Toen de groep zijn tiende verjaardag vierde in 2019 – yep, ze bestaan al sinds 2009 – was er even sprake van dat de groep het voor bekeken zou houden. Jawel, ze hadden een mooi palmares afgelegd en uitstekende platen gemaakt, maar het grote succes bleef uit en er kwamen maar weinig optredens. De positieve reacties van het publiek, onder meer op de jubileumverzamelaar ‘Decade’, deden de groep toch beslissen om door te zetten, en daar kunnen we alleen maar blij om zijn.
Blij, want met ‘Facing Fate’, dat vier jaar na de tiende verjaardag uitkomt, brengt Der Klinke weer een fantastische plaat uit, verkrijgbaar op vinyl, cd en digitaal. Als blijkt dat Der Klinke de plaat in de buurt komt voorstellen, in Aarschot, wil ik er natuurlijk bij zijn. Het optreden gaat door in De Klinker, en dat is toch een mooi toeval voor een groep die ontstaan is in De Klinke, een tuinhuis in het ouderlijk huis van Geert ‘Chesko’ Vandekerkhof, die er als tiener zijn vrienden uitnodigde, en dat al gauw een verzamelplek werd voor de Oostendse new wavers tussen 1985 en 1989. Toen Chesko in 2008 terug bij zijn dementerende moeder ging inwonen, heeft hij het vervallen tuinhuis weer opgeknapt, en al snel groeide daar een muzikale samenwerking uit, die toepasselijk Der Klinke genoemd werd. Het in De Klinke ontstane Der Klinke speelt nu in De Klinker.
Maar voor Der Klinke komt nog een voorprogramma, in de hoedanigheid van waveveteranen O Veux. Zij maken vanaf de eerste noot duidelijk dat ze gekomen zijn om lawaai te maken. Zanger Rudy Reners draagt een masker dat hem doet lijken op een kwade versie van Jommeke met een black face. Als daar maar geen problemen van komen … Zingen doorheen het masker blijkt niet zo gemakkelijk, maar gelukkig mag dat masker na één nummer af. ‘Zolang het rommelig klinkt, vind ik het supergoed’, weet Danny Quetin me te zeggen, gewaardeerde Dark Entries-collega en presentator van het cultradioprogramma De Dag des Oordeels. Hij mag inderdaad opgetogen zijn met deze prestatie.
O Veux ontstond in 1978, als een aantal studenten beslissen om muziek te maken en zich instrumenten aanschaffen. Ze kwamen er echter snel achter dat musiceren niet zo gemakkelijk was. Reners sprak toen zijn klasgenoot Alain Terwingen aan, die zowaar gitaar kon spelen. Het eerste wat hij deed toen hij met de groep speelde, was de instrumenten stemmen, en dat bleek effectief een grote stap vooruit voor de mannen. O Veux maakte furore met optredens waarbij ze bloem of erger het publiek ingooiden. Je moest destijds dus niet op de eerste rij gaan staan bij hun optredens.
O Veux bestond oorspronkelijk tot 1986, maar herrees zo’n dertig jaar later, in 2016, zodat ik ze hier voor de zoveelste keer kan zien. Je kleren wassen na een optreden van O Veux hoeft gelukkig niet meer, maar ik krijg wel nog een aanstekelijke mix van gedreven ritmes, tegendraadse aanslagen en atonale klanken, beïnvloed door wave, krautrock, noise en mathrock. Het optreden bestaat naar mijn aanvoelen vooral uit recenter werk, maar op het einde komen toch een resem oude nummers aan bod, met ‘Headache’ – wellicht het oudste nummer vanavond, met Sam Claeys van Der Klinke op extra percussie –, ‘Beneath Shallow Graves’, ‘Oscillations’ en ‘La La Bolivia’. Alles klinkt uitstekend, en ik kan u alleen maar aanraden om de groep ook live mee te pikken. Zolang ze rommelig klinken, uiteraard.
‘Für unsere Deutsche Freunde, I will speak in English’, kondigt de West-Vlaamse polyglot Chesko het optreden van Der Klinke aan. In een eerste deel van het optreden zal Der Klinke gewoon de volledige nieuwe plaat ‘Facing Fate’ voorstellen, om daarna hun grootste hits te spelen. Een strak plan, lijkt me. Er wordt dus geopend met ‘Dark Night March’, dat meteen een diepe duisternis over De Klinker laat vallen. Ook opvallend – en dat geldt eigenlijk voor de volledige nieuwe plaat – is dat gitarist Marco Varotta de geneugten van de loopstation ontdekt heeft, en het nummer opvult met verschillende lagen gitaarlijnen.
De nummers worden gewoon in dezelfde volgorde als de plaat gespeeld, en dus volgt ‘The Shallow Shadow’, een nummer dat reeds in 2021 uitgegeven werd en dus enthousiast ontvangen wordt door het publiek. De samenzang tussen Chesko en bassist Sam Claeys is al jaren een troef van Der Klinke, en werkt ook op dit nummer uitstekend. ‘Dance Of Liberty’ herinnert ons eraan dat Der Klinke oorspronkelijk meer electro was, en gaandeweg succesvol werd door ook melodische gitaarlijnen aan hun dansbare beats toe te voegen. ‘Closing In’ dompelt ons verder onder in een gitzwarte sfeer. Je voelt de vier muren letterlijk op je afkomen tijdens het nummer.
Der Klinke kreeg een aantal jaren geleden de boodschap dat ze te oud waren om op Studio Brussel gedraaid te worden. Gelukkig zijn er nog alternatieven. Zo is Radio Willy wel degelijk gevallen voor de single ‘You’re Looking Good In An Elevator’, dat hier aangekondigd wordt als ‘Ge ziet er hoe uit in e lifte’. Het nummer steunt op poppy synthlijnen, en toetseniste Sarah Parmentier – ook bekend als Raven Rotten – kent de kunst om haar toetsenwerk te combineren met elegante dansbewegingen. ‘All The Right Wrongs’ is opnieuw een duister pareltje, geschreven in samenwerking met Filip Heylens van Wegsfeer.
Het wordt niet meteen vrolijker met ‘Absolutely Nothing’, een nummer dat Chesko schreef voor zijn moeder die aan dementie lijdt, al laat de groep het niet na om tussen de nummers door te lachen en te tonen dat ze genieten van het optreden. Daarna blijven enkel Claeys en Varotta op het podium. Zij starten het titelnummer ‘Facing Fate’, dat zo’n zeven minuten duurt. Chesko wandelt met een kaars en een lange jas terug het podium op, gevolgd door Raven Rotten in sexy lingerie, en zij geven een expressieve danse macabre ten beste. Varotta laat zich weer gaan met loops. Wat mij betreft verwijst het nummer manifest naar ‘Faith’ van The Cure, maar waar Robert Smith klaagt dat hij enkel nog geloof over heeft, zingt Chesko dat hij elk geloof in ons verloren heeft. Op het einde blijven opnieuw enkel Claeys en Varotta over voor een uitgesponnen outro.
Na een korte onderbreking start de ‘Best Of’-set. Claeys draagt het eerste nummer ‘Curtains’ op aan een vriendin die zwaar ziek is. ‘Still Alone’ is eveneens een nummer dat enkel op de ‘Decade’-verzamelaar te vinden is. Dan volgen een paar nummers van wat nog steeds mijn favoriete plaat is, hoewel ik ‘Facing Fate’ erg waardeer: ‘The Unexpected’. ‘Someone Who Smiles’ heeft gewoon alles wat een wavehit nodig heeft, en op ‘The River White’ laat Der Klinke het publiek volop meezingen. Dat publiek heeft zelfs geen aanmoedigingen nodig om mee te zingen op ‘The Doll’, een nummer dat Chesko omschrijft als ‘een nummer waarop jullie al veel gedanst hebben, misschien zonder te beseffen dat het van ons is’. Het nummer switcht in de outro even naar ‘Psycho Killer’, maar daarna terug naar ‘The Doll’, met publiekskoor.
In plaats van het podium te verlaten, doet Chesko een hele uiteenzetting, die erop neerkomt dat er nog bisnummers volgen. Met ‘Our Dance In Darkness’ en ‘The Facts Of Life’ maakt Der Klinke duidelijk dat ze ook ‘The Gathering Of Hopes’ uit 2014 een heel goede plaat vonden, al was dit commercieel iets minder succesvol (wat vooral aan de hoes met foto’s van de kinderen van de groepsleden geweten wordt). Het laatste nummer wordt met sirenes aangekondigd, en heet ‘Las Fábricas’. Het is het oudste uit de set deze avond, afkomstig van ‘The Second Sun’ uit 2012, en Raven Rotten krijgt de kans om volop mee te zingen, zowel met een engelenstem als met vuige grunts.
Daarmee is het optreden ten einde, maar wie wil kan nog even nagenieten op de plaatjes van de zeer gewaardeerde dj Fap Noir, ook geliefd omdat hij zo vriendelijk en gul is, die er niet om maalt om dikke wavehits te draaien. Der Klinke heeft alvast bewezen er nog steeds te staan. Te oud voor Studio Brussel? Ook oude zakken kunnen uitstekende muziek maken! De nieuwe plaat ‘Facing Fate’ bewijst het, en heeft hier alvast een stevige aanhang gevonden.
Setlist O Veux: Hypnotic / EVOL – Shout / Kiss Myself / The System Doesn’t Care / New World View / Vendetta / The Game / Headache / Andy / Beneath Shallow Graves / Distortion / Oscillations / La La Bolivia
Der Klinke ‘Facing Fate’-set: Dark Night March / The Shallow Shadow / Dance Of Liberty / Closing In / You’re Looking Good In An Elevator / All The Right Wrongs / Absolutely Nothing / Facing Fate
Der Klinke ‘Best Of’-set: Curtains / Still Alone / Someone Who Smiles / The River White / The Doll / Our Dance In Darkness / The Facts Of Life / Las Fábricas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten