Autumn Tears is helemaal terug. Het project van Ted Tringo had nochtans in 2007 – na het prachtige ‘The Hallowing’ – aangekondigd er een eind aan te maken. We mogen wat blij zijn dat Tringo het project nu nieuw leven inblaast. In zekere zin neemt hij de draad terug op waar hij in 2007 gestopt is. Doorheen de jaren is Autumn Tears immers geëvolueerd van een misantropisch duo naar een zeer ruim ensemble van muzikanten dat breed uitwaaierende neoklassieke composities maakte.
In 2018 werd voor het eerst in 11 jaar nieuw werk uitgebracht: ‘The Origin Of Sleep’. Niet minder dan 19 muzikanten namen deel aan de ep, die de meest klassieke arrangementen ooit bevatte. Tegelijk werd ook een compilatie van het eerder werk uitgebracht: ‘Convalescence: A Retrospective’. Noodzakelijk, want de vroegere cd’s vallen maar moeilijk te vinden.
‘Colors Within The Gray’ gaat nog een stap verder. Deze keer werkten 30 mensen mee aan de cd. Strijkers, koperblazers, piano, klassieke gitaar, fluiten, verschillende zangeressen, maar ook middeleeuwse percussie en doedelzakken en meer exotische instrumenten als de bansuri (een Indische bamboefluit) en de kamancheh (een strijkinstrument uit de Kaukasus).
Het gebeurt natuurlijk niet dat alle instrumenten samen spelen. Op de atmosferische intro – het eerste deel van het driedelige ‘A Pulse In The Celestial Sphere – hoor je stemmen en kamancheh. Andere nummers – zoals de twee andere delen van dit drieluik, maar in feite een groot deel van de cd – zullen eerder op strijkers focussen, en weer andere op blazers (‘The Day Of Wrath’, ‘The Grieving’), op middeleeuwse instrumenten (‘In Remembrance’) of op piano (het titelnummer, ‘The Earth Song’).
Op die manier ontstaan erg complexe composities die in detail afgewerkt zijn en veel verschillende klankkleuren bevatten. Beschouw het als een schilderij met heel veel lagen verf over elkaar. De meerwaardezoeker zal er altijd nieuwe finesses in ontdekken. (Over schilderijen gesproken, de werken die Graszka Paulska gemaakt heeft om de cd te illustreren zijn zonder meer prachtig.)
Thematisch gezien komt het thema dood en rouw verschillende keren terug. ‘Colors Within The Gray’ is overigens opgedragen aan de IJslandse componist Jóhann Jóhannsson, die in 2018 overleed. Maar als ik echt een overkoepelend thema moet geven aan deze cd, dan misschien het adagium van Nietsche: ‘Leven is lijden. Overleven is een zin vinden aan je lijden’. Hoewel de zuiver misantropische fase van Autumn Tears ver achter ons ligt, kunt u merken dat ze nog steeds niet de vrolijkste groep zijn. Kwaliteit bieden ze echter in overvloed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten