Sex Gang Children overvielen Engeland begin jaren 80 met hun experimentele punk, en ze werden er een enorm succes. De singles uit die periode zijn nu verzameld op ‘Electric Jezebel’, en de groep treedt nu op met drie van de originele leden die destijds de legendarische muziek opnamen. Op 31 augustus en 1 september treedt Sex Gang Children op in de B52 in Eernegem, en we vonden dat een goede gelegenheid om zanger Andi Sex Gang uit te vragen over de groep en zijn geschiedenis.
Je hebt onlangs ‘Electric Jezebel’ uitgebracht, een verzameling van alle singles uit de hoogdagen van Sex Gang Children in 1982 en 1983. Wat was de motivatie van deze uitgave?
Er is eerder nog nooit een volledige Sex Gang Children singles-verzameling met A en B zijdes geweest, en ik had het gevoel dat de tijd rijp was hiervoor. ‘Electric Jezebel’ weet de scherpe intensiteit en het surrealism van deze vroege singles goed te vatten. Het opmerkelijke aan deze verzamelaar is dat de singles een tijdloze kwaliteit hebben, en dat was iets waarvan ik dacht dat mensen graag zouden horen, in zijn geheel.
Sex Gang Children had destijds een enorm succes. Jullie waren desalniettemin een alternatieve groep, die rechtstreeks uit de punk en de krakersbeweging kwam. En jullie hadden een zeer provocerende naam. Hoe was het succes mogelijk?
Wat ook de hindernissen waren die we tegenkwamen – en het waren er veel – ging het steeds om de muziek. En die muziek blonk uit. Ik ben een heel vastberaden person, en als ik het gevoel heb dat de zaak het waard is, kan niets me stoppen. Dan zal ik tot het bittere eind vechten voor die zaak.
‘Electric Jezebel’ bevat de voledige ‘Beasts’-ep, die 18 maanden in de toplijsten van het Verenigd Koninkrijk bleef en één van de best verkopende 12’ singles ooit was. Waren jullie verrast door het succes?
Er was geen ruimte voor verrassing. Eens de nummers geschreven en uitgebracht waren, moesten we al verder naar nieuwe nummers. We waren ons bewust dat onze muziek een impact zou hebben, op geen andere basis dan dat de muziek rechttoe-rechtaan was, uit onze onderbuik kwam en erg anders was. Rauwe en gepassioneerde expressie, gelaagd met epische boventonen. Het is de muziek uit onze ziel.
Een paar maanden later kwam de ‘Song & Legend’-lp uit, die rechtstreeks naar nummer één ging in de indie toplijsten, net als de ‘Sebastiane’-single die op de nieuwe verzamelaar staat. Hoewel ‘Song & Legend’ al Jaren onverkrijgbaar is, blijft het gewaardeerd worden als een mijlpaal. Hoe verklaar je dat?
Ik zou opnieuw zeggen dat het om de muziek draait. We probeerden niet om iets te maken of te na te bootsen dat niet in ons lag. Die plaat is een goede weergave van hoe we destijds waren, net zoals wat je kan horen op ‘Electric Jezebel’. ‘Song & Legend’ is intussen inderdaad al enkele jaren niet meer verkrijgbaar. Maar het zal heruitgegeven worden als deel van een cd-box en op gekleurd vinyl door Cleopatra Records, later dit jaar.
Het succes van ‘Song & Legend’ heeft ook geleid tot de uitgave van een verzamelaar die – opnieuw – ‘Beasts’ heette, en die ook in zijn totaliteit op ‘Electric Jezebel’ te vinden is. Waar kwamen de onuitgegeven nummers – zoals ‘Mauritia Mayer’ en ‘Salvation’ – vandaan?
‘Mauritia Mayer’ was de single die volgde op ‘Sebastiane’ en ‘Salvation stond op de 12” ep-versie van ‘Mauritia Mayer’.
Het begon allemaal als Panic Button – de eerste naam van de groep – in 1980. Hoe heb je destijds een groep samengesteld?
Panic Button was echt in het vuur van het moment tot stand gekomen. Er was al een optreden gepland alvorens er groepsleden waren. Ik heb de groep inderhaast samengesteld. We speelden in Londen en dit heeft zich ontwikkeld in Sex Gang Children. Het was een zaak van in het water te springen en te leren zwemmen eerder dan om het langzaam op het gemak aan te pakken.
Je hebt de naam Sex Gang Children gekregen van Boy George, die een tijd onder die naam had opgetreden. Klopt het dat hij jullie die naam had gegeven in ruil voor een maaltijd in een snackbar?
Destijds trad Boy George regelmatig op onder verschillende namen. Sex Gang Children was gewoon één van de namen die hij kort gebruikte, ongeveer twee weken per groepsnaam. Er was geen ruil van de naam voor een gratis maaltijd. George heeft gewoon gesuggereerd dat ik de naam moets gebruiken, aangezien ik er zo dol op was. Ik ben met hem een koffie gaan drinken om hem te overtuigen om die naam verder te gebruiken voor zijn groep. De naam komt oorspronkelijk trouwens van een gedicht van William Burroughs.
In de huidige tour wordt je terug omringd met adembenemende muzikanten uit het verleden: de grootse gitarist Terry McLeay en de buitengewone drummer Rob Stroud. Hoe is deze vernieuwde partnerschap tot stand gekomen.
Toen ik besloten had om Electric Jezebel uit te geven is Kevin Matthews van Sex Gang Children me komen voorstellen om Terry en Rob op te nemen voor de Electric Jezebel Tour, aangezien ze op de meeste nummers op de verzamelaar gespeeld hebben.
De succesperiode kwam tot een eind met de split van Sex Gang Children. Je hebt herhaardelijk gezegd dan ‘Blind’ – je soloplaat uit 1985 – eigenlijk bedoeld was als een plaat van Sex Gang Children. Waarom was dat niet mogelijk?
Dit werd me nooit duidelijk gemaakt door het hoofd van onze platenlabel destijds. De plaat was reeds geperst toen ik vernam dat hij zou worden uitgebracht als een soloproject. Ik geloof persoonlijk dat er wat interne politiek aan te pas is gekomen, maar daar zal ik nu niet verder op ingaan.
In de jaren 90 heb je Sex Gang Children nieuw leven ingeblazen, samen met de originele bassist Dave Roberts. Ook al heb je je later kritisch uitgelaten over deze samenwerking, het heeft toch de prachtige plaat ‘Medea’ opgebracht, en een compilatie getiteld ‘The Hungry Years’ met het gros van jullie vroeger werk. Hoe is de reünie verlopen?
Dave Roberts kwam weer vaker bij me langs en hij heeft verschillende studiosessies in Londen bijgewoond voor 'Medea'. Uiteindelijk hebben we hem uitgenodigd om bas te spelen op sommige nummers. Destijds leek het vanzelfsprekend om dat te doen. En destijds heeft dat ook goed gewerkt.
Als uit het niets kwam Sex Gang Children in 2002 weer bovendrijven met ‘Bastard Art’. Hoe gebeurde dat?
Nadat we verschillende soloplaten opgenomen hadden, besloten Kevin en ik dat het tijd was voor een nieuwe Sex Gang Children-plaat. Het nieuwe material leende zich ertoe. Kevin heeft me voorgesteld aan Matthew James Saw en Carl Magnusson met de sterke aanbeveling dat ze perfect zouden zijn voor de nieuwe Sex Gang Children plaat. Hun energie, enthoesiasme en arthouse benadering waren ideaal. Hun creative bijdrage aan ‘Bastard Art’ was indrukwekkend.
Een decennium later, in 2013, heb je ‘Viva Vigilante’ uitgebracht, deze keer met een bijna ongewijzigde line-up. Ik zag op jullie website dat jullie bedrogen zijn door de persoon die de plaat uitgebracht heeft. Wat is er gebeurd?
Eigenlijk is ‘Viva Vigilante’ op mijn eigen label uitgekomen. De persoon die ons bedrogen heeft en waar je naar refereert was onze verdeler, Steve Morell van Pale Music in Berlijn. We hebben later ontdekt dat hij nog geld moet aan een hoop groepen. Een man om ten alle prijze te vermijden, als je graag betaald wordt...
Bedankt voor het interview. Heb je graag het laatste woord?
Wel, misschien een paar woorden over mijn nieuw project ‘Dada Degas’. Ik heb het gevoel dat het veel tijd heeft gevergd om mezelf in een ander, verschillend alter-ego in te wijden. Eentje dat geen band heeft met het verleden maar tegelijkertijd veel creatieve uitdagingen opent voor de toekomst. ‘Dada Degas’ wil de normale regels in de multimedia in vraag stellen, zoals ik ook gedaan heb met Sex Gang Children en als Andi Sex Gang. Dit en onuitgegeven Sex Gang Children rariteiten zullen uitgegeven worden door mijn onafhankelijk bedrijf Liberation London, dat niet enkel dienst doet als platenlabel maar ook als uitlaatklep voor mijn schilderijen en andere ermee verbonden kunstwerken. Ik geloof dat artiesten de grenzen als nooit tevoren moeten proberen te verleggen. Culturele Revolutie is onze natuurlijke bestemming. Kunst is expressie, kunst is vrijheid, kunst is oorlog. So, be a warrior not a slave!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten