Okkyung Lee is een celliste die onder meer met Swans samengespeeld heeft. Ze is één van die klassiek geschoolde muzikanten die zich na verloop van tijd ging afvragen waarom alle referenties in de klassieke muziek westers zijn. Ze ging zich verdiepen in haar Koreaanse wortels, en heeft van daaruit een opmerkelijke compositie gemaakt van hedendaagse muziek met traditionele Koreaanse elementen.
Een eerste buitengewoon element is de zang. Deze sluit aan bij de Pansori-traditie uit de Koreaanse volksmuziek, waarin een zanger(es) epische taferelen vertolkt. Traditioneel wordt de zang enkel begeleid door trommel, maar van dat punt wijkt Okkyung Lee natuurlijk af.
De cello neemt een centrale plaats in in de composities. Niet verwonderlijk, want Okkyung Lee is van oorsrong een klassiek geschoolde celliste. De cello wordt evenwel helemaal niet op een klassieke manier aangewendt, maar op een erg experimentele – zeg maar gestoorde – wijze. De cello wordt aangevuld met saxofoon. Beide instrumenten zijn goed op elkaar afgestemd en lijken op bepaalde momenten zelfs samen te smelten.
Ook wat de percussie betreft doet Okkyung Lee iets ongebruikelijks: ze combineert traditionele Koreaanse percussie met moderne percussie inclusief metaalpercussie. Het resultaat is erg bijzonder. Kers op de taart zijn de computergeluiden. Het gaat hier eerder om noise dan om elektronische muziek. Het klinkt als ruis, storingen, maar voegt een extra dimensie aan de muziek van Lee.
Okkyung Lee geeft veel ruimte vrij aan haar muzikanten om hun kunnen te demonsteren. Want dit wordt wel degelijk door een uitstekende groep internationale muzikanten gespeeld. De opnames van de cd zijn gemaakt op het Donaueschingen Festival en zijn een combinatie van improvisatie en compositie. Hectische free-style wordt afgewisseld met rustgevende harmonie. Noem het voor mijn part virtuose chaos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten