Ik wordt altijd vrolijk van de muziek van Mantus, want ze zijn één van de meest depressieve groepen die ik ken. Ik kan dan ook niet anders dan in de wolken zijn met hun laatste uitgave ‘Staub & Asche’.
Mantus heeft altijd al geschipperd tussen engagement, de wil om al het onrecht in de wereld aan te kaarten, en hopeloos pessimisme, het gevoel dat er toch niets meer aan te doen valt. ‘Staub & Asche’ focust vooral op dat laatste aspect, de diepe ernst van angst en wanhoop, al leeft de afschuw voor oorlog, haat, geweld en religie nog steeds voort in nummers als ‘Krieger’ en ‘Frei in Gedanken’.
Bovenal is ‘Staub & Asche’ het verhaal van een eenzaat die zich vreemd en verloren voelt in onze wereld. De zang wordt mooi verdeeld onder meesterbrein Martin Schindler - die ook alle instrumenten inspeelt - en zangeres Chiara Amberia. Het valt op dat er deze keer meer nummers zijn waarop beiden samen zingen, zoals op het mooie duet ‘Fremd’.
Dat Schindler zijn wanhoop in uiterst poëtische teksten kan vervatten, maakt hij duidelijk in ‘Poet’: ‘Ik sta op en dans / ik volg de maan en ik volg de angst / ik ben er in het hier en nu, ik ben deel van deze wereld / een gevallen poëet, en verlaten held’.
Mantus lijkt er een een gewoonte van te maken om bij de eigenlijke cd nog een bonus-cd toe te voegen, en daar zijn we niet rauwig om. Waar ‘Staub & Asche’ de klassieke mix van darkwave en gothic metal voortbrengt - ook al valt het op dat de gitaren nu regelmatig stil blijven - gaat ‘Blumen in der Hölle’ weer de richting uit van de Neue Deutsche Todeskunst, zoals ook al het geval was met ‘Grenzland’ dat als bonus diende voor ‘Portrait aus Wut und Trauer’.
De referenties zijn hier Goethes Erben en vooral Endraum. Niet slecht, toch? 16 korte stukken met de nadruk op de tekst, namelijk gedichten geschreven tussen 2006 en 2008, maar toch ondersteund door aangrijpende donkere elektronische muziek. We zijn kritisch voor bonus-cd’s die doorgaans bestaan uit remixen of minderwaardig materiaal, maar hier moeten we - zoals bij ‘Grenzland’ - zeggen dat de bonus-cd op zich al het aanschaffen van de cd rechtvaardigt.
Mantus blijft doen waar het goed in is, en dat tot onze grote vreugde. Misschien moeten we - als we ook even kijken naar mensen die onbekend zijn met het werk van de groep - even benadrukken dat we de vorige ‘Refugium’ nog net iets beter vonden, maar niemand zal teleurgesteld zijn door deze ‘Staub & Asche’. Tenzij hij of zij vrolijke popmuziek verwacht, natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten