Seelenblut: Chastity & Dementia

Waag een stap in de catacomben en begeef je in een reis door de duisternis, omgeven door akelige geluiden en het getormenteerde geschreeuw van geesten die hier voor de eeuwigheid rondwaren. Een pijnlijke reis, denkt u vast, maar eentje die ook veel schoonheid bevat, tenminste als u de gemoedsrust van een in zijn lot berustende vampier bezit.

Collega Henk gaf me deze cd met de mededeling dat het als een mix van neoklassiek en Cinema Strange klonk. De term neoklassiek is zonder meer van toepassing, al gaat het wel om muziek die volledig via synthesizers gegenereerd wordt. Strijkers, piano, fluit, klavecimbel en spaarzame percussie voeren hier de boventoon. De gelijkenis met Cinema Strange lijkt eerder te slaan op de stem van Andreas D. Barekas - de eenzame ziel achter Seelenblut - die bij vlagen aan die van Lucas Lanthier doet denken.

Maar eigenlijk is Sopor Aeternus de referentie waar dit werk me het meest aan doet denken. Misschien aan de eerste stappen van dit cultproject, die toen ook enkel uit synthgegenereerde geluiden bestonden. Ik vind het zelfs beter dan 'Ich töte mich jedesmal aufs Neue...', dat ik altijd al een eerder halfslachtig debuut heb gevonden. Daarentegen is Seelenblut minder rijk aan klanken dat de latere uitingen van Anna-Varney Cantodea, wat vanzelfsprekend is gezien de beschikbare middelen van Barekas.

Toch is 'Chastity & Dementia' behoorlijk rijk aan geluiden en knappe orkestraties. Barekas heeft zich in zijn zangstijl - en zelfs in zijn teksten - behoorlijk laten beïnvloeden door Sopor Aeternus, wat tot gevolg heeft dat hij het hele scala van zijn zangmogelijkheden gebruikt, van laag tot hoog, van dreigend tot klagerig. Het project van de Griek - inderdaad, Seelenblut stamt niet uit de duistere wouden in Duitsland maar uit het zonnige Griekenland - beweert behalve neoklassiek ook dark-ambient te brengen. Dit wordt eigenlijk slechts in de intro Micma Loiad en in het slotnummer Othil Laida Aaiomwaargemaakt, twee nummers die uit dermate slepende en akelige geluiden bestaan dat je er duizelig van wordt.

Waag een stap in de catacomben, maar vergeet niet om er op tijd en stond eventjes terug uit te komen.

Seelenblut (facebook)