De tweede dag Eurorock beloofde iets speciaals te worden. En het werd heel speciaal, zij het niet volgens de verwachtingen. Bijna leek alles om zeep, maar vrijwilligers en groepen deden hun uiterste om er nog het beste van te maken. Uiteraard stonden er wat grote namen op de affiche, maar er was ook veel ruimte gemaakt voor metal. Nu ja, metal… Lovelorn Dolls speelt rustige gothic-metal waarbij het aangenaam ontwaken is. Het zijn de Juggernauts die ons wakker schudden met hun stevige EBM. Asrai hoort hier zeker thuis met hun vrouwelijke gothic-metal, afkomstig uit een belangrijke leverancier van dit soort muziek: Nederland. Lescure 13 is een samenwerking tussen twee gasten die we gisteren al aan het werk zagen: Stefan Bens (Stin Scatzor) en Johan Van Roy (Suicide Commando). Heerlijke EBM. Stoneman uit Zwitserland is hoorbaar zijn mosterd gaan halen bij Rammstein, en ze doen het in de stijl behoorlijk goed.
En dan… verassing! Er wordt een pauze ingelast, zonder meer uitleg. Al snel gaan de gekste geruchten rond: groepen die afgezegd hebben, de organisator die met een hartaanval naar het ziekenhuis is afgevoerd, geldproblemen… Tja, alweer is het aanwezige volk niet naar verhouding met de affiche en veel minder dan de aangekondigde 6000 festivalgangers. Een deel van het publiek maakt er gebruik van om eindelijk het prachtig marktje te bezoeken, waar de standhouders steen en been klagen over de lage omzet. Onder een miezerig regentje, want de weergoden zijn ons vandaag minder goed gezind.
Lacrimas Profundere brengt ons - samen met hun melancholische metal - een deel van het antwoord. Er woedt achter de schermen een serieuze ruzie over geldzaken. Crash Course In Science brengt een pittige portie minimal electro, met als hoogtepunt hun hit Flying Turns. Het had het eind van het optreden moeten zijn, maar er loopt iemand het podium op om te melden dat ze extra tijd krijgen - er moet duidelijk tijd gewonnen worden - waarop de groep nog een paar nummers boven tovert. Dan volgt - eindelijk - een bericht van de organisatie. De hoofdorganisator ligt inderdaad in het ziekenhuis en eerder dan iedereen naar huis te jagen hebben een aantal vrijwilligers het beheer van het festival overgenomen. Het goede nieuws: er hebben een hele resem groepen toegezegd om alsnog te spelen. Niet de grote namen, maar genoeg om er een gezellige dag van te maken. Xandria bijvoorbeeld, die met hun bombastische en symfonische gothic-metal ons hart verwarmt. Gezien de koude en de regen is dat exact wat we nodig hebben.
Intussent ‘regent’ het verhalen over mensen die zich bedrogen voelen. In de laatste dagen voor het festival ‘regende’ het gratis tickets - in de hoop nog wat winst op drank en voedsel te maken - terwijl wie zijn ticket online bestelde te horen kreeg dat het uitverkocht was. En van groepen waarvoor geen hotel noch voedsel voorzien waren. De vallende regen blijkt stilaan symbool te staan voor een festival dat in het water valt. Het grootste respect voor de groepen die alsnog spelen, zoals Portion Control die ons vergasten op stevige electro.
Dan nog een verrassing. Peter Hook speelt toch! Nochtans had ik verwacht dat hij als eerste zou vertrekken met een hoog opgestoken middenvinger, wetende hoe hij reageerde toen hij op Shadowplay te laat betaald werd. Dat hij als volgende geprogrammeerd staat wijst erop dat hij snel wil vertrekken, maar alsnog zijn set wil spelen. ‘Ik ben al eerder niet betaald geweest voor veel ergere festivals’, en zo bewijst hij dat de punker in hem niet dood is. Vanaf de eerste noten heeft hij ons bij het nekvel met zijn Joy Division-klassiekers. Dat hij ‘Love Will Tear Us apart’ opdraagt aan Ian Curtis die deze week 35 jaar geleden uit het leven stapte, maakt het compleet. En ja, de zon komt weer schuchter boven. Dank je, Hooky, voor dit geweldig moment.
Intussen draait de geruchtenmolen onvermoeibaar door. The Fields of the Nephilim en Front 242 - en dat zijn twee grote namen - spelen sowieso niet. Neon Judgment en Killing Joke blijkbaar wel. Maar het officiële nieuws is dat The Fields en Therion wél zullen spelen, en dat is geloofwaardiger. Het is de beurt aan Absolute Body Control, de vroegste incarnatie van Dirk Ivens die later met The Klinik en Dive hoge toppen zou scheren. Whispers in the Shadows speelt ook, en we hebben te horen gekregen dat Killing Joke zeker zal spelen. Slechts van één groep is er geen positief nieuws: Front 242. Minstens één derde van het publiek zijn hier voor hen, maar het schijnt dat Richard 23 en Patrick Codenys ziek zijn en dat hun optreden sowieso een vraagteken was. Alle geruchten zorgen er wel voor dat we elke groep die speelt nog meer gaan waarderen. Dat geldt zeker voor Whispers in the Shadow, die met hun occulte gothrock een voorsmaakje geven van wat we later op de avond - waarschijnlijk - gaan meemaken met The Fields.
Idem voor Anathema. Groot geworden in de doom-metal spelen ze al jaren een mooie mix van indie en progrock, fel beïnvloed door hun helden van altijd: Pink Floyd. ‘Toen we hier toekwamen hoorden we dat we niet betaald gingen worden. Maar sommige dingen zijn belangrijker dan geld. Respect, bijvoorbeeld. Voor jullie, want jullie betaalden allemaal voor jullie ticket.’ Mooie woorden die ons echt raken - net als de muziek van Anathema - want dergelijk ‘respect’ is vandaag niet zo vanzelfsprekend. Tanzwut speelt vandaag gratis. Ze waren er in 2001 ook bij, als het elektronische zijproject van Corvus Corax. Jaren geleden besloten de groepsleden dat die combinatie onhoudbaar was, en zo werden het twee afzonderlijke groepen. waar Corvus Corax met hun doedelzakken elk middeleeuws festival in vuur en vlam zet, doet Tanzwut het onder aanvoering van Teufel met beats en harde gitaren. Een feestje wordt het steeds.
Eurorock meemaken is een beetje als naar een huis kijken dat in brand staat. Fields of the Nephilim - die eerder aangekondigd hadden te zullen spelen - hebben de benen genomen, maar niet alvorens een gage te krijgen waartoe andere groepen bijdroegen door goedkoper of zelfs gratis te spelen. Niet erg proper van Carl McCoy. Neon Judgment verkiest dan weer om in de backstage jointjes te blijven roken. Killing Joke van zijn kant maakt er een punt van om wel te spelen. Dat kan moeilijk anders als je al bijna vier decennia zit te fulmineren tegen hebzucht en kapitalisme. En wat een set! Openen met Love Like Blood - en dat nummer spelen ze niet elke keer - en dan verderschakelen met een super lange set waarin nummers uit alle periodes aan bod komen. Ze zijn ongetwijfeld het hoogtepunt van vandaag.
Uiteindelijk hoeven we als publiek niet zo te klagen. De meeste groepen hebben gespeeld en waren uitstekend. Maar verschillende mensen zullen morgen met een kater opstaan, en dan denken we niet enkel aan zij die te veel gedronken hebben. De organisatoren zitten vast met aanzienlijke schulden, de groepen werden niet of te weinig betaald, de standhouders hebben verlies gemaakt… We kunnen de vrijwilligers en de groepen die zich ingezet hebben om ook van deze tweede dag een belevenis te maken niet genoeg bedanken, vanuit het diepst van ons hart. Op de existentiële twijfels die dit met zich meebrengt zullen we later terugkomen. Het is hoe dan ook duidelijk dat we de crisis in de muziekwereld - ook in het organiseren van optredens en festivals - niet langer kunnen negeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten