Een toneeltroep bestaande uit de meest merk- en kwaadaardige artiesten en freaks waart door het land. Waar ze komen terroriseren ze de lokale bevolking en nemen ze het lot aan monsters, marginalen en andere duistere creaturen met zich mee. Het circus heeft zijn eigen band mee - Fear Incorporated - die de perfecte geluidsband levert bij hun angstaanjagende en gemene daden. Duistere circus- en cabaretmuziek die je naar het hart van de duisternis vervoert.
Als er één groep is waar Fear Incorporated aan doet denken, dan is het wel aan Sex Gang Children. Dat hoeft niet te verwonderen want stichter Cam Campbell was eerder de bassist van deze legendarische gothgroep, en ze werden eerder ondersteund door verschillende andere Sex Gang Children-muzikanten. En neen, het klinkt niet hetzelfde. Helemaal niet, zelfs. Yep, de stem is ook erg hoog en volatiel, de composities melodisch en de ritmes tegendraads, maar de belangrijkste overeenkomst is dat Fear Incorporated net zo origineel en eigenzinnig is als de meesters zelve. En zo hoort het ook te zijn.
Fear Incorporated werkt graag met thema-cd’s. Bij het vormen van de groep hebben Cam Campbell - die intussen de groep verlaten heeft - en zanger William Westwater - zie ook Sensory Savage, Voodoo Bible, Phantom Crux, Infra Red en Exit Strategy - nachtelijke brainstormsessies gehouden waaruit bleek dat beiden een fascinatie hadden voor de dood, kannibalisme, fobieën en moord, en dat ze daarover platen wilden schrijven. En zo geschiedde… De eerste plaat ‘Sawney Cave’ ging over het griezelige verhaal van Sawney Bean, een schot die met zijn vrouw onschuldige voorbijgangers ontvoerde en in hun kelder vermoordde. Opvolger ‘Phobos’ ging - dat had u wel kunnen raden - over angsten en fobieën.
En dan is er deze ‘Dark Carnival’. Een buitenbeentje, want het wordt op slechts 100 exemplaren uitgegeven door Secret Sin Records (het label van Angels of Liberty) en is eigenlijk een solo-cd van William Westwater (alle andere muzikanten hebben de groep intussen verlaten. Deze keer staan carnavaleske toetsen met geluiden van orgels en draaimolens in het middelpunt. De gitaren lijken merkwaardigerwijs verdwenen te zijn. Ergens is dat spijtig, maar het geeft een werkelijk bevreemdende dimensie aan dit kunstwerk, dat onheilspellender klinkt als ooit tevoren.
Conventionele goth kun je dit niet noemen. Op hun eerdere cd’s waren Fear Incorporated al niet vies van experiment - ze noemen hun muziekstijl niet voor niets ‘Theatre Macabre - Avant-Garde Baroque ’n Roll’ - maar deze cd is nog vreemder dan wat we van de groep tot nu toe gehoord hebben (en is misschien gelijktijdig de uitgave die hun bizarre stijlnaam het meest rechtvaardigt). ‘Dark Carnival’ is een buitenbeentje, en een uitstekende cd voor buitenbeentjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten