Op 18 november 1978 riep Jim Jones de leden van zijn People’s
Temple-sekte bijeen. Na klachten van voormalige sekteleden, schandalen
in de pers en een dodelijke schietpartij op een vliegveld verzamelde
Jones zijn volgelingen te Jonestown, een naar hem vernoemde afgeschermde
vestiging in het Guyaanse oerwoud. In een opgehitste sfeer riep hij de
aanwezigen op om collectief zelfmoord te plegen. De overtuigden dronken
cyaankali, terwijl de weigeraars kortweg afgemaakt werden. Balans: 909
doden.
Er bestaan opnames van de laatste nacht in Jonestown. Ze zijn pure
horror. Jones wordt regelmatig onderbroken en protesterende personen
worden weggevoerd terwijl Jones iedereen oproept om in waardigheid te
sterven. Je moet een heel sombere geest zijn om je cd te openen met deze
opnames, maar dat is wat Normotone doet. De quote duurt maar even - het
nummer noemt Some Few words - maar daarmee is de toon gezet voor 70
minuten duisternis.
Normotone is het soloproject van Bruno Laborde. Hij doorgrondt al
jaren de mogelijkheden van synths en programmatie - onder andere in zijn
voormalige groepen Axonal Warfare en Neon Cage Experiment - en speelt
hier en daar ook een vleugje gitaar, met een grote voorkeur voor ijle en
trage klanken. Deze cd is eigenlijk het werk van Normotone et alii. De
bondgenoten komen allemaal uit de Franse scene. Isolation is my
Achievement is niet enkel een geweldige titel, het nummer speelt met
elektronisch minimalisme, breakbeats, diepe bastonen, terwijl de stem
van TAT aan Scott Walker doet denken, een referentie die nog versterkt
wordt door het gebruik van akoestische gitaar.
Andere nummers bevatten spoken words door Laurent Kistler van Neon Cage
Experiment of Serge van Neon Rain, beiden Franse dark
ambient-projecten. VX van Punish Yourself, de fluorescerende punkgroep,
levert zijn timbre aan Black Horse of Destruction, ronduit het meest
dynamische nummer, maar ook het meest chaotische. Op Milky Skin in a
Yellow Fuzzy Light en Frozen Leaves krijgen we zelfs een briesje
trip-hop, die op deze cd helemaal niet misstaat (al hadden we prima
zonder de remix van Milky Skin kunnen leven als bonustrack).
Hoewel het allemaal heel traag gaat, is deze cd nooit vervelend.
Laborde schippert tussen drum & bass, industrial, cold wave, dark
folk en new age maar vooral dark ambient, en weet dit alles tot een
boeiende zij het weinig opbeurende reis te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten